WA30881 I902 SZSTEMATZCYNZ KURSH I djvu

45

w bardzo dalekiej przeszłości, a raczej oddziedziczone po bardzo odległych przodkach.

Podczas okresu pierwotnego, na poziomie kultury. właściwej ludom dzikim i barbarzyńcom niższego szczebla, społeczeństwo składa się z nielicznej gromady osób, najwyżej z kilku dziesiątków tysięcy głów. Niema tam, wewnątrz plemienia, żadnego zróżniczkowania na warstwy, któreby znajdowały się w odmiennym położeniu i w odmienny sposób zarobkowały. Podział pracy, oparty na zasadach bardzo prostych, nie wyłonił jeszcze profesji wyodrębnionych. Pożywienie, co do jakości i ilości, jest jednakowe dla wszystkich. I pozostałe warunki bytu kształtują się jednakowo na całej przestrzeni terytorjum plemiennego. Wobec prostoty stosunków społecznych i niz-kiego poziomu techniki, przyroda w znacznym stopniu panuje nad człjwiekiem i jego duchowością, a będąc dość jednolitą w granicach obszaru plemiennego, ujednostajnia także i psychikę plemieńców. Każda grupa plemienna posiada właściwą sobie duchowość, przyczyni pojedyńczy członkowie w swoich zboczeniach indywidualnych nie odchylają się zbyt daleko. Jak wiemy, handlarze egipscy niewolników twierdzą, iż różnice charakteru pomiędzy członkami tego samego ludu są względnie nieznaczne w porównaniu z różnicami ducha plemiennego. Wogóle, w dzikości i niższym barbarzyństwie, rasa psychiczna zlewa się w jedno z całością etniczną. Każde plemię jest odmienną rasą duchową, i to nawet w tym samym otoczeniu klimatycznym, przy istnieniu pokrewnych in.