WA308Y0 II10105 POCZATKI SZTUKI206 I djvu

202

krótkich zdań rytmicznych, które się powtarzają bez końca*). Krajowcy improwizują takie piosenki przy każdej nadarzającej się okoliczności i z byle jakiego powodu. „Dla starego Australczyka, powiada Grey, piosnka jego jest tym samym, czym szczypta tytoniu do żucia dla marynarza. Gdy gniewny jest— śpiewa; gdy jest zadowolony —śpiewa; śpiewa również, gdy jest głodny; a najweselej śpiewa, gdy jest pijany, o ile oczywiście nie jest pijany jak bela“. Plemię, wracając z łowów do domu, śpiewa zwykle coś w rodzaju hymnu narodowego:

Narrinjerzy idą,

Narrinjerzy idą Niebawem przyjdą Niosą kangury I idą szybko.

Narrinierzy idą**).

Znużony podróżny skarży się w pieśni:

Znużony jestem teraz,

Aż tu przez całą Ycrnę Droga nieskończenie długa***).

Myśliwy, siedząc wieczorem przy ognisku, jeszcze raz przeżywa w pieśni wrażenia dnia ubiegłego:

Kangur biegł szybko,

Ale ja biegłem jeszcze szybciej.

Kangur był tłusty,

Zjadłem go.

Kangur, Kangur! ****).

Inny znów tęskni do cywilizowanych potraw:

*) Wyjątek stanowią dwa dłuższe utwory, przytoczone przez Grey’a. Twierdzi on, że dosłownie przetłumaczył je z oryginału Gerland atoli słusznie zwraca uwagę na to, że sztuczna budowa strof i krzyżująca się kolejność rymów nie sa zgoła australskiego pochodzenia. Sądzimy, iż obie pieśni są dowolną improwizacją angielską na australskie tematy. Grey. II, 312, 315. IFaztz-Gerland. YI, 757, 75S.

**) Taplin, The Narrinyeri.

***) Eyre, II, 239 (według Teichelmanna i Schurmanna).

****) Spencer, Descriptive Sociology.

http://rcin.org.pl