DIGDRUK00128049

4.3

Repertuar jest bardzo ubogim, (ioldfaden, który kiedyś dla badacza będzie skarbcem obrazów obyczajowych i znamion czasu na- , pisał około 20 sztuk scenicznych od r. 1876, t. j. od chwili zgromadzenia w Jassach pierwszej trupy. Rozwinęła się ona z przedstawień dawanych w dzień obchodu tradycyjnego »IIainana*, przyczein od niepamiętnych czasów odgrywa się »Historję Józefa*, /a (iold-fadenetn pojawił się rój rzekomych dramaturgów, sklejających szereg obrazków i konceptów w jeden splot wraz z warjacjami muzycznymi na temat melodyj »sobotnich«, a oblewających je czasem sosem jakowej tendencji przewodniej.

Wychodzą, z tego melodramatu albo »historyczne*, albo osnute na tle teraźniejszości, widzianej przez pryzmat ostrej L dotkliwej satyry.

Kategorja pierwsza jest bardzo mizerna i wprost: szkodliwa. Takie sztuki jak »lłar-Kochba*, »Rzeź żvdóvv w Konstantynopolu* i t. d, dziecinne pod względem koncepcji i opracowania, mają chyba to do siebie, że rozgorączkowują wyobraźnie, podniecają szowinizm żydowski, napełniają go chorobliwymi majaczeniami, zamiast żywotną jakąś prawdę, użyteczną mysi podać słuchaczowi.

Zbawiennymi mogłyby zatem być kome-dje satyryczne na tle stosunków współczesnych. Istotnie — niektóre komedje tego pokroju są pisane z ogromną werwą i niemiłosiernym zaprawione jadem. Ulubionym, prawie wyłącznym i bardzo chwalebnym ich tematem są ataki na chusydyzm, na cudo-