FizykaII12001

115

Me kołowe; w drugiem jej ognisku, albowiem każda para promieni wodzących, zamyka w każdym punkcie elipsy ze styczną, tamże, a tern samem i z prostopadłą w tern piiejscu równe kąty. Zbiegające się więc fale w' drugiem jej ognisku, sprawiają tam stożkowe podniesienie rtęci, która opadając wywołuje nowy układ fal, zbierających się tak samo znowu w pierwseem ognisku, skąd w ten sam sposób trzeci system fal rozchodzi się i t. d. To wielokrotne bicie fal tam i napowrót nadaje powierzchni rtęci bardzo piękne kędzierzawce wejrzenie.

Wywoławczy w rynience Weberów kilka fal, idących jedna za drugą i mających długość, rówmą długości tejże rynienki albo jakiejś wymiernej jej części, muszą wskutek interferen-cyi fal pierwotnie- wywołanych i od stałej przeciwległej ściany odbitych powstać koniecznie fale stojące, których węzły zupełnie tak się rozłożą, jak w pręcie, wolnym na obu końcach i wprawionym w podłużne drganie. Jeżeli więc powstające fale mają długość dwa razy większą od rynienki, wówczas przez sam jej środek przechodzi w jednę stronę zawsze góra, a w drugą stronę dół fali; dla tego w tern miejscu powstać musi węzeł drgania i obie połówki cieczy w rynience będą drgać jako po-łowrn stojącej fali. Jeżeli zaś długość powstałej fali jest zupełnie równa długości rynienki, wtedy utworzą się dwa węzły drgania w oddaleniu }f_i cz. długości fali od jej ścian poprzecznych, zatem w odległości Y2 ?. od siebie. Każda z tych trzech części, na które ciecz w rynience przez to się rozpadnie w kierunku swej długości, drga osobno jako fala stojąca, którćj długość równa jest połowie długości rynienki. Przy ścianach poprzecznych tej rynienki znajdują się środkowe miejsca obu skrajnych fal czyli cząsteczki, których drganie dosięga największego odchylenia. Idąc za przykładem wspomnionych fizyków', można tym sposobem łatwo 3, 4 i więcej węzłów' drgania utworzyć 1 przez to na drodze doświadczenia stwierdzić wszystkie wyżej postawione twierdzenia o tworzeniu się fal stojących przez in-terferencyą dwóch systemów' fal, które w przeciwnych kierunkach regularnie bywają przesyłane.

Fala cieczy, uderzająca o ścianę, w której znajduje się otwór, doznaje wiaściwej modyfhtacyi, inflexyą czyli uginaniem się nazwanej. Jeśli np. AB (Fig 5'2a na nasi. sir.) jest otwór w desce,