172
Występują tu dwie dowolne stałe.Powyższa operacja sprowadziła równanie (II-1) do trzech równań różniczkowych zwyczajnych, które można zapisać w postaci
— X(x) = -k2X(x), dx2 2
(H-5)
(II-6)
—rY{y) = -l2Y(y),
dy
Rozwiązania ogólne równań przedstawione są następującymi wzorami: X = A cos kx + B sin kx,
Z = Echylk2 +/2 z + Fshylk2 +12 z.
Z równań tych otrzymuje się rozwiązanie ogólne równania (II-1)
V = (Zcosfcc + Dsin kx\Ccosly + Dsin ly^Echylk2 + /2 z + Fshy/k2 +12
Rozwiązanie to można otrzymać metodą superpozycji ujmując wszystkie możliwe rozwiązania (tzn. ze wszystkmi możliwymi wartościami k i /). Dowolność istnieje również przy wyborze funkcji podstawowych, z których otrzymuje się rozwiązanie ogólne, tzn. zamiast cos i sin jak również ch i sh można zastosować funkcje exp(jkz) i exp(-jkx) oraz exp(Ax) i exp(-£x). Otrzymuje się wtedy
(H-8)
X = A exp (jkx) + B exp(- jkx), Y = C exp(y7y) + Dexp(-jly),
Z = E exp|
2 +l2 z 1 + F ex
+ 12 z
Z powodu następujących zależności
(H-9)
exp(± jkx) = cos kx± j sin kx, exp(± kz) = ch kz ± sh kz,
otrzymuje się wzory tożsamościowe.
To czy do rozwiązania (określenia V) użyje się funkcji (II-6) czy (11-8) nie ma większego znaczenia. Są jednak takie przypadki, dla których należy zastosować jedną z podanych funkcji. Zależnie od rodzaju problemu są to funkcje albo dla par wartości k, l lub tylko dla konkretnych wartości k i /.
b) Rozwiązanie równania Laplace’a w układzie współrzędnych cylindrycznych.
Równanie Laplace'a w układzie współrzędnych cylindrycznych ma następującą postać
fi-ŁL |
rd\ |
o V \^r dr |
dP |
n 2 n2 \
V = 0.
+
(II-10)
J
W celu rozwiązania powyższego równania dokonano podstawienia
V(r,V,z)=R{ryx>{<p)Z(z) (II-l 1)
i otrzymano
1 1 d
R{r)r3
d r
R(r)
+
1 d
O {<p)d(p2
Z(z)d z
Z(z)= 0. (11-12)
Pierwsze dwa składniki zależą tylko od r i (p, a ostatni od z. Można więc wprowadzić stałą
(11-13)
(11-14)
(11-15)
1 d2Z(z) h2
Z(z) dz
a rozwiązanie podać w różnych wersjach np.
Z = A\ćhkz + A2$hkz ,
lub
Z - A\ęx$(kz}+ ył2exp(-/:z).
W związku z tym część równania (11-12) zależna od r, (p przyjmuje następującą postać
1 1 d
-O (<p)+k2 = 0
R{r)
dr
O {(p)d(p
2 „2 \ d
r +
Q>((p)d(p