Psychiatria i pielęgniarstwo psychiatryczne
Mgr D. Czarnecki
W opiece nad pacjentem z objawami wytwórczymi nie zaleca się:
stosowania technik wyobrażeniowych
słuchania muzyki
nucenia melodii
prowadzenia rozmowy terapeutycznej
Do metod skutecznie redukujących lęk należą:
zaprzeczanie objawom i unikanie sytuacji stresowych
techniki relaksacyjne np. trening autogenny Schulza
tylko wysiłek fizyczny
tylko wyjaśnienie pacjentowi przyczyny lęku
Do czynników zwiastujących nawrót picia nie należy:
narastające napięcie emocjonalne
izolacja od najbliższych
duża motywacja do abstynencji
konflikty
Rozpoznanie nadużywania alkoholu można dokonać poprzez:
wywiad i kryteria diagnostyczne ICD-10
analizę badań laboratoryjnych
objawy kliniczne
wszystkie wymienione
Zapobieganie wykluczeniu społecznemu w oddziale leczenia uzależnień nie odbywa się poprzez:
objęcie opieką środowiskową osób zagrożonych bezdomnością
prowadzenie profilaktyki uzależnień
włączenie w organizację lecznictwa odwykowego mieszkań chronionych
stawianie takich samych wymagań terapeutycznych i opiekuńczych pacjentom tylko z rozpoznaniem uzależnienia od alkoholu i pacjentom z „podwójną diagnozą”
dr n med. Beata Łangowska-Grodzka
Jednym z podstawowych problemów pielęgnacyjnych rozpoznawanych u chorych z zespołem maniakalnym jest:
Unikanie kontaktów z otoczeniem
Niewystarczająca ilość spożywanych posiłków wynikająca z urojeń otrucia
Niekontrolowana rozrzutność finansowa chorego
Niskie poczucie własnej wartości
Niewłaściwym działaniem pielęgniarki wobec pacjenta z depresją jest:
Okazywanie choremu, empatii, akceptacji i otwartości
Unikanie oceniania chorego
Wyznaczanie pacjentowi codziennych czynności i zadań do wykonania
Zachęcanie pacjenta do aktywności związanej z zainteresowaniami
Jedno z zachowań nie jest charakterystycznym sposobem postępowania dla chorych z bulimią:
Objadanie się
Unikanie spożywania węglowodanów
Prowokowanie wymiotów
Nadużywanie środków przeczyszczających
39 kg przy wzroście 170cm to według prawidłowo obliczonego przez pielęgniarkę wskaźnika BMI:
Waga prawidłowa
Wyniszczenie
Niedowaga
Wychudzenie
Obserwację pacjenta, wobec którego zastosowano przymus bezpośredni, pielęgniarka dokumentuje w karcie obserwacji co:
5 minut
15 minut
pół godziny
godzinę
mgr Anita Markowska
Osiowe objawy depresji to:
myśli bądź zachowania suicydalne, problemy ze snem, zmniejszenie apetytu
trudności w skupieniu uwagi, obniżenie samooceny
obniżenie nastroju, anhedonia, spowolnienie napędu psychoruchowego
odczuwanie winy, czucie się bezwartościowym, pesymistyczne postrzeganie przyszłych wydarzeń.
Kryzys:
to stan braku równowagi wewnętrznej;
to sytuacja, z którą nie możemy sobie poradzić;
wymaga zmian w dotychczasowym funkcjonowaniu;
odpowiedź b jest nieprawidłowa.
W wyniku III fazy przebiegu reakcji kryzysowej (wg. Caplana) może dojść do:
rozwiązania kryzysu;
zaprzeczenia kryzysowi;
ekstremalnego nasilenia objawów reakcji kryzysowej;
wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.
Celem interwencji w sytuacji kryzysowej nie jest:
przywrócenie zdolności do samodzielnego radzenia sobie;
przywrócenie równowagi psychicznej;
zneutralizowanie objawów reakcji kryzysowej;
pocieszanie osoby w kryzysie i uspakajanie jej.
Postawę pacjenta względem choroby determinują:
indywidualne postrzeganie choroby i reakcje emocjonalne;
diagnoza, rokowanie i związane z nimi reakcje emocjonalne;
stres i napięcie związane z sytuacją choroby;
odpowiedzi a i b są prawidłowe.
Dr n med. Krzysztof Opozda
Do najczęściej występujących objawów niepożądanych po leczeniu elektrowstrząsami należą:
migotanie przedsionków
wymioty
zaburzenia pamięci
polineuropatie
Pielęgniarka podejmuje błędną interwencję terapeutyczną, jeżeli:
edukuje i udziela informacji
wzmacnia poczucie bezpieczeństwa pacjenta
pokazuje mocne strony chorego
narzuca metodę rozwiązania trudności
Komunikując się z pacjentem pielęgniarka powinna:
unikać krytykowania chorego
traktować pacjenta przedmiotowo
przyjmować maskę, nie okazywać autentyczności
moralizować
Pielęgniarka nie popełnia błędu, jeżeli:
nie podejmuje prób nawiązania kontaktu z pacjentem chorym psychicznie
zadaje naraz kilka pytań
zadaje pytania otwarte
usilnie dopytuje się o to, o czym pacjent nie chce mówić
Zastosowanie przymusu bezpośredniego jest nieuzasadnione, jeżeli pacjent:
spaceruje w nocy i przeszkadza spać innym chorym
wykazuje agresję wobec innych osób
podejmuje próbę samobójczą
demoluje sprzęt szpitalny