1

Przykłady ćwiczeń

1.    Pozycja wyjściowa — leżąc tyłem, głowa poza stołem zawieszona no pod-wieszce odciążającej

Ćwiczenie: skłony głowy w prawo 1 w lewo w odciążeniu (ryc. 283).

2.    Pozycja wyjściowa — leżąc tyłem, głowa poza stołem, terapeuta odciąża głowę i jednocześnie wykonuje lekki wyciąg za głowę.

Ćwiczenie: skręt głowy w prawo i w lewo w odciążeniu.

3.    Pozycja wyjściowa — leżąc tyłem głowa leży na równym podłożu. Opór terapeuty na głowę.

Ćwiczenie:    napięcie izomclryczne

mięśni zginaczy głowy (mm. pochyłych, mostkowo-obojczykowo-sutko-wych) przez próbę oderwania głowy od podłoża.

Poza ćwiczeniami mięśni głowy i szyi ćwiczymy z oporem mięśnie obręczy kończyny górnej i kończyn górnych w pozycjach, które nie powodują zwiększenia bólu i ale obciążają kręgosłupa

w odcinku szyjnym, najlepiej w pozycji leżącej. Należy pamiętać o unikaniu wykonywania gwałtownych ruchów skrętnych z obciążeniem. W ciągu całego dnia chory powinien zwracać uwagę r.a prawidłową postawę w czasie chodu, w czasie pracy i wypoczynku. W wypadku braku poprawy stosuje się czasowo kołnierz ortopedyczny (ryc. 284).

WzcspoIĆTtTz ćh i o wy m)$zyjnym następujenfcdo1CTWlOTte 'lu15'utisk rdzenia kręgowego przez wypukłości kostne i inne otaczające rdzeń struktury

Obraz kliniczny zespołu rdzeniowego charakteryzuje się zaburzeniem czucia w kończynach górnych, osłabieniem mięśni i pogorszeniem koordynacji. Może występować drętwienie, mrowienie i ból, szczególnie w końcach palców. W kończynach dolnych może dojść do wystąpienia napięcia spastycznego. Często obserwuje się wygórowane odruchy Śęięgnistc mięśnia trójglowego. Odru-chykolanoYftrte^rśą wygórowane, a po-deszwowe osłabione.

W - przypadku zespołu rdzeniowego stosuje się ćwiczenia w odciążeniu oraz zabiegi i ćwiczenia rozluźniające, a więc ćwiczenia w wodzie, masaż wirowy, ćwiczenia czynne wolne kończyn górnych i dolnych.

Nie należy w przypadkach mielopatii stosować wyciągów osiowych, które na ogół zwiększają bóle. Należy także stwierdzić, że możliwości stosowania ćwiczeń są dużo mniejsze niż w spon-dylozle lędźwiowej, a wyniki leczenia też są na ogół dużo gorsze.

Ostatnio wykorzystuje się również w profilaktyce i leczeniu bólów kręgosłupa w odcinku szyjnym zasady systemu .jogi itp.

Metody te mają za zadanie doprowadzić do rozluźnienia mięśni I relaksu psychicznego.

KINEZYTERAPIA PO AMPUTACJACH KOIŚICZYN DOLNYCH I GÓRNYCH

Andrzej Zembaty

Czynniki te śą ściśle ze sobą powif^ f ominąć wykonując amputację typu Sy-zane. Zła albo nawet niewystarczająca’ me'a. Polega ona na ścięciu dolnych na-jakość jednogo z nich może negatywnie sad koścI goleni razem z powierzchnia

pii.

stawie

pozio-

stawowymi i przykryciem powstałej powierzchni od dołu odpowiednio wy preparowaną skórą z okolicy pięty.

Na poziomie goleni za optymalny pod pomoc^ względem długości uważa się kikut 16— ^v 19 cm, w zależności od wyjściowej dłu-

V ________

,    ffósćT goleni. Dolna połowa goleni po-

zbawiona dostatecznej masy mięśnio

IjjTrzy czynniki decydują o uzyskaniu optymalnych wyników w kinezyterapii po amputacji w obrębie kończyn dolnych. Są to:

1)    dobry kikut,

2)    odpowiednia proteza,

3)    prawidłowo zaprogramowano i prowadzone ćwiczenia.

aważyć na całości procesu kinezytera

Jakość kikuta zależy od:

1)    długości,

2)    technik operacyjnych, z których został wytworzony,

3)    kształtu,

4)    zahartowania,

5)    braku ograniczeń ruchu powyżej miejsca amputacji. \

Długość. Determinowani"'^ mcm urazu kończyny lub umiejscowieniem schorzenia, które było przyczyną amputacji. Poziom odjęcia określa długość. a przez to masę pozostałych po operacji mięśni. Ma to zasadniczy wpływ na silę, jaką będzie dysponował kikut w sterowaniu protezą. Obcc-nic przeważają poglądy, żc przy odjęciach na poziomie stóp należy oszczędzać przodostople głównie zaś paluch. Uratowanie pierwszego palca może zapewnić poprawne przetaczanie w fazie obciążenia. Zachowanie przodostopia

nie zaburza równowagi czynnościowej w zespołach dynamicznych zginaczy grzbietowych i podeszwowych stopy. Amputacje na poziomie stępu nie dają takiej gwarancji. Obserwuje się tendencje do występowania ograniczenia chu zgięcia grzbietowego w stawie sko kowym górnym. Walka z tym ograniczeniem za pomocą krótkiej dźwigni amputowanej stopy Jest bardzo trudna. Wyżej wymienione komplikacje możno wej jest mało ukrwiona i dlatego dłuższe kikuty goleni mogą stwarzać problemy w usprawnianiu i protezowaniu. Obserwuje się często ich zasinienie, po-tliwość, podatność na otarcie naskórka, zakażenia, owrzodzenia l martwice skó-

■y-

Zabiegiem dość powszechnie stosowanym przy odjęciach na poziomic stawu kolanowego jest amputacja Callandcra, bardzo podobna do zabiegu Syme'a. Po ścięciu_ powierzchni stawowych obil i kTyltcTTcośd udowej od dołu pokrywa ^ się skróconą o kilka cm kość udową wypreparowaną operacyjnie skórą / okolicy rzepki. Zamyka ona ranę opera