34562 IMGA97 (2)

152 Warzywa psiankowate

Wymagania termiczne w czasie wzrostu i rozwoju roślin papryki wynoszę 20—28'C w dzień i 16—20°C nocą (tab. 7.9).

W pierwszych dwóch tygodniach po posadzeniu można utrzymywać podwyższoną temperaturę w nocy (ok. 20°C). żeby nastąpiło zrzucenie zawiązków kwiatów z dolnego piętra. W ten sposób stymuluje się wzrost wegetatywny roślin. Od momentu kwitnienia pierwszego lub drugiego piętra (w zależności od tego. kiedy chcemy, aby rozpoczęło się owocowanie) należy temperaturę obniżyć do 16—18^DC. Taka temperatura jest niezbędna dla wiązania owoców. Po zawiązaniu owoców w czterech kolejnych piętrach temperaturę w nocy można znów podnieść dla stymulacji ich dorastania, po czym. gdy następuje dalsze wiązanie owoców, ponownie ją obniżyć.

Spadek temperatury do 15°C powoduje zahamowanie wzrostu roślin. Mozę wtedy nastąpić opadanie kwiatów, a nawet liści. Temperatura poniżej 0°C jest zabójcza dla papryki. We wczesnej uprawie szklarniowej dobrze jest stosować osłony cieplne, np. z folii, dla poprawienia warunków termicznych. jak również dla oszczędności energii. Niekorzystna jest również wysoka temperatura. która może powodować opadanie kwiatów, a także deformecje i uszkodzenia owoców. Za górną graniczną temperaturę wzrostu uważa się 35°C. Aby nie dopuścić do nadmiernego wzrostu temperatury, należy wietrzyć szklarnie czy też tunele foliowe. Wietrzenie pomieszczeń uprawowych nie może być gwałtowne, powinno odbywać się

Tabela 7.9. Optymalna temperatura powietrza (w C) dla uprawy papryki

Faza rozwojowa roślin	Temperatura dnia		e i i fi
	dzień słoneczny	dzień jochmumy	tura nocy
Od siewu do wschodów	24—28	24-28	24—28
Od wschodów do pikowania	22—24	20-22	16—18
Od pikowania do wysadzania	22—24	20-22	16—17
Po wysadzeniu na miejsce stale	24-26	20-22	16—18
W czańe owocowania	24—28	20—24	16—20

stopniowo. To samo dotyczy zmiany t«m. peratury dziennej na nocną. Szczególnia o*t. rożnie należy wietrzyć podczas wietrznej po. gody. Wiatr bowiem powoduje okresowe więdnięcie roślin. Reakcją zarówno na nisk^ jak i wysoką temperaturę może być powst*. nie owoców beznasiennych (partenokarpi. cznych).

Duże wymagania cieplne papryki odnoszą się nie tylko do temperatury powietru. ale również do temperatury podłoża, która powinna się kształtować na poziomie 18—22'C Badania Rylskiej (1972) wykazały. że w temperaturze gleby wynoszącą 10 C następuje całkowite zahamowanie wzrostu papryki, gdyż korzenie tracą zdolność pobierania wody i składników pokarmowych. Mając na uwadze wysokie wymagania termiczne systemu korzeniowego papryki stosuje się uprawę na biologicznie grzejących podkładach lub metody uprawy umożliwiające podwyższanie temperatury podłoża. np. uprawę w cylindrach.

7.2.3.2. Światło

Ze względu na pochodzenie papryka jest rośliną krótkiego dnia i wykazuje dość silną reakcję fotoperiodyczną. Stąd też kwitnie ona u nas obficie i dobrze zawiązuje owoce i wtedy, gdy jest uprawiana wcześnie w pomieszczeniach lub gdy okres kwitnienia przypada na drugą połowę lata. Optymalna długość naświetlania w ciągu doby młodych roślin wynosi 12 godzin, natomiast w okresie kwitnienia i owocowanie dzień może być dłuższy, ale nie przekraczający 14—15 godzin (Zbiorowa 1973). Należy jednak zaznaczyć, że najnowsze odmiany, hodowane dla uprawy pod osłonami w warunkach środkowej i północnej Europy, w dużym stopniu zatraciły reakcję fotopano-dyczną.

Wymagania świetlne papryki dotyczą me tylko długości, ale również intensywności naświetlania. Przez cały okres wzrostu i rozwoju papryka wymaga intensywnego światła. Szczególnie wrażliwe na niedostateczne natężenie światła są młode rośliny. Warunki świetlna od wzejścia rośliny decydują o szybkości wzrostu rozsady, a także wczesności zakwitania i plonowania. Niedobór światła w czasie produkcji rozsady.

7.2.3.3. Woda

Papryka ma duże zapotrzebowanie na wodę.

Jest ono zróżnicowane w poszczególnych fazach rozwojowych. Po wysiewie nasion aż do skiełkowania należy utrzymywać wysoką wilgotność podłoża. wynoszącą 75—80% pełnego nasycenia, po czym nieco się ją obniża (70—75%) aż do momentu ukorzenienia się po pikowaniu. W dalszym okresie wzrostu rozsady wilgotność podłoża powinna być jeszcze bardziej obniżona (65—70%), aby zmusić korzenie młodych roślin do poszukiwania wody, dzięki czemu rozsada wytwarza silny system korzeniowy. Rośliny zaraz po posadzeniu bardzo dokładnie się podlewa, a w czasie wzrostu wegetatywnego aż do fazy wiązania owoców glebę utrzymuje się w umiarkowanej wilgotności (70—75%). Rośliny wytwarzają wtedy silny system korzeniowy, a także zahamowany zostaje zbyt intensywny przyrost masy wegetatywnej. przez co przyspiesza się kwitnienie i owocowanie. Od początku zawiązywania owoców zapotrzebowanie na wodę bardzo wzrasta i jest najwyższe w okresie owocowania. Wiąże się to z dużym przyrostem masy owoców. Wilgotność gleby lub podłoża powinna wówczas wynosić około 80% pełnego nasycenia.

Równie ważna jest wilgotność powietrza Papryka pod tym względem jest bardziej wymagająca niż pomidor. Za optymalną wilgotność względną powietrza uznaje się 75—80%. Ola utrzymania takiej wilgotności, zwłaszcza w późniejszych miesiącach uprawy wiosennej, w cieple, słoneczne dni, sto

suje się w godzinach południowych kilkakrotne zraszanie. Chodniki w szklarni powinny być wtedy zawsze wilgotne.

Niedobór wody w glebie i powietrzu w fazie generatywnego rozwoju roślin sty-muluie wprawdzie wytwarzanie pąków kwiatowych, lecz jest przyczyną zrzucania kwiatów i zawiązków, wpływa tez na drobnienie owoców, co w konsekwencji obniża wysokość i jakość plonu. Może być także jedną z przyczyn, zwłaszcza przy wysokiej temperaturze, powstawania choroby fizjologicznej — suchej zgnilizny owoców.

Zużycie wody przez paprykę zależy od przebiegu pogody, fazy rozwojowej rośliny oraz rodzaju gleby lub podłoża. W sezonie wegetacyjnym wynosi ono 350—400 I na 1 m^a (Geissler 1985).

Najlepszym sposobem nawadniania papryki jest system kroplowy. Potwierdziły to wyniki badań Del Puglia i Lo Cascio (1979).

zwłaszcza jeśli towarzyszy mu wysoka temperatura. powoduje wyciąganie się roślin i opóźnia wejście w okres owocowania.

Niedobór światła w pomieszczeniach w okresie póżnojesiennym i zimowym wyrównuje się przez doświetlanie rozsady światłem sztucznym. Czas doświetlania powinien wynosić około 6 godzin, a intensywność światła co najmniej 3000 ix. Aby poprawić warunki świetlne we wczesnei uprawie można po wysadzeniu roślin wyścielać glebę białą folią lub perlitem (ekranowanie), przez co uzyskuje się znaczną ilość światła odbitego. Ekranowanie stosuje się coraz częściej już w fazie produkcji rozsady.

7.2.3.4. Dwutlenek węgla

W szklarniach ogrzewanych coraz bardziej docenianym w wielu krajach czynnikiem wzrostu produktywności jest dokarmianie roślin dwutlenkiem węgla. Papryka reaguje pozytywnie na podwyższanie stężenia CO ₂ w atmosferze, co objawia się bardziej intensywnym wzrostem roślin, wcześniejszym plonowaniem i wyższym plonem ogólnym.

Vijverberg i Uffelen (1977), stosując w szklarni dokarmianie roślin dwutlenkiem węgla w stężeniu 0.1 %, uzyskali zwyżkę plonu wczesnego w uprawie przedłużonej z 4,40 do 6.21 kg z 1 m². a ogólnego z 13.37 do 14,64 kg z 1 m². W uprawie jesiennej w warunkach pogarszającego się naświetlenia efekt był mniejszy, chociaż również uzyskano nieznaczną zwyżkę plonu.

Daunicht i Lenz (1973). opisując wzrost i rozwój papryki w podwyższonym stężeniu C0₂ w powietrzu, wykazali, że dokarmianie dwutlenkiem węgla pobudziło wzrost wegetatywny roślin, przyspieszyło kwitnienie i zwiększyło liczbę kwiatów. Wzrosło jednocześnie zużycie wody i składników pokarmowych.