50338 tomI (260)

262 Podstawy fizjoterapii

Ćwiczenia fizyczne - właściwie dobrane - stanowią podstawową grupę środków leczniczych fizjoterapii. W zakresie stosowanym w fizjoterapii nie kryją one w sobie ryzyka takich przeciążeń czy obniżeń ciała, jakie obserwujemy np. w sporcie, aczkolwiek zagrożenie takie zawsze istnieje, zwłaszcza gdy niektóre ćwiczenia nie są poprzedzone odpowiednią „rozgrzewką, tub gdy wskutek braku asekuracji dojdzie np, do upadku chorego.

Prawdopodobieństwo uzyskiwania niepożądanych efektów, podobnie zresztą jak i ich wartość lecznicza, wykazuje bezpośredni związek z doborem ćwiczeń i sposobem ich wykonywania. Nieodpowiednio dobrane czy w niewłaściwym momencie zastosowane ćwiczenia mogą przynieść efekt odmienny od oczekiwanego. Znaczącą rolę odgrywa tu czynnik czasu, bowiem proces zdrowienia oraz w wielu przypadkach regeneracja wymagają czasu, w którym np. obciążenie, ruch w określonej płaszczyźnie czy zakresie i inne elementy charakteryzujące stosowane ćwiczenia stwarzają ryzyko niweczenia mechanizmów regeneracyjnych. Podobną, aczkolwiek odmienną w skutkach „wartość”, ma stosowanie obciążeń treningowych przewyższających zmienione chorobą możliwości wydolnościowe usprawnianego. Kolejny wreszcie problem dotyczy kompensacji - samoistnej i kierowanej, gdzie istnieją nieprawdopodobne wręcz możliwości niekorzystnego oddziaływania. Dotyczy to oczywiście przypadków, w których aplikowanie ruchu jest niewłaściwe, a przykładem takiego stanu rzeczy może być rozwój i utrwalenie się wspomnianej już „patologicznej motoryki”.