52836 scan

52836 scan



16. Złudzenia wizualne

16.1. Ogólna charakterystyka złudzeń

Klasyczna definicja złudzenia podkreśla, że jest to niezgodność między obiektem a jego obrazem, wiodąca do błędnego rozpoznania opartego na tym obrazie. Byłby to zatem taki szczególny przypadek spostrzeżenia, w którym rezultat jest nieadekwatny w stosunku do przedmiotu. Naturalnie spostrzegający człowiek nie zdaje sobie sprawy z tej rozbieżności i traktuje rezultat rozpoznania z pełnym zaufaniem, tzn. że faktyczne złudzenie uznaje za spostrzeżenie.

Często złudzeniem nazywa się nie efekt psychiczny a konfigurację sygnałów, która warunkuje wystąpienie wspomnianego efektu. W tekście niniejszym preferowane jest podejście o charakterze tnentalistycznym. Warto jednakże podkreślić, że dzięki metodyce uczenia się różnicowania bodźców, istnieją dowody, iż niektóre zwierzęta są także podatne na pewne złudzenia.

Korzystając w definicji złudzenia z efektu pojęcia rozbieżności, trzeba dodatkowo rozstrzygnąć, co może być kryterium dla oceny adekwatności między obiektem a obrazem. W tradycji psychologicznej najczęściej odwoływano się do dwu kryteriów.

1.    Kontrola intermodalna. Polega ona na porównywaniu zgodności reprezentacji tego samego obiektu lub jego cechy przez różne zmysły. W dziedzinie złudzeń wzrokowych i wizualnych najpowszechniej stosowanym kryterium odniesienia jest modalność taktylna. To znaczy, że najczęściej dane wizualne są porównywane ze świadectwem dotyku, szczególnie jeśli chodzi o obiekty proksymalne poddawane czynnościom manipulacyjnym. Dla obiektów dystal-nych często wchodzi w grę zmysł równowagi.

2.    Doświadczenie podmiotu. Jest ono uogólnionym zbiorem minionych spostrzeżeń, uporządkowanym i z reguły poddanym transformacji poznawczej

W tradycji filozoficznej powyższe stanowiska traktowano najczęściej w sposób zintegrowany, mówiąc o kontrolnej funkcji praktyki. W ten sposób problem nabiera charakteru epistemologicznego: znalezienie sposobu dyskryminującego wpływ złudzeń na nasz obraz świata niewątpliwie przybliżyło by ten obraz do rzeczywistości.

W sprawie genezy złudzeń, szczególnie wzrokowych, psychologia zarejestrowała wiele pomysłów, ale w zasadzie wszystkie mają znaczenie historyczne. Nie udało im się osiągnąć rangi teorii ze względu na zbyt wąski zakres wyjaśnianych zjawisk. Z perspektywy czasu wydaje się, że jeden klasyczny pogląd wart jest uwagi. Otóż geneza złudzeń związana ma być z mechanizmem stałości spostrzegania. Sprzyja on spostrzeganiu w stabilnych warunkach, w typowych sytuacjach, w których sam został „zaprogramowany”. Ale jeżeli warunki się zmienią, wówczas ten sam mechanizm wpływa na zniekształcenia rezultatów percepcji, a zatem prowadzi do powstawania złudzeń.

Z dodatkowych czynników, niewątpliwie warunkujących zarówno powstanie, jak i wielkość złudzenia, trzeba brać pod uwagę:

—    właściwości obiektów, oczywiście tylko niektóre, np. proporcje długości kątów lub krawędzi, relacje przestrzenne między przedmiotami, koincydencje pewnych form itp.,

—    ruch i jego parametry, ruch rozumiany jako zmiana w czasie relacji przestrzennych między spostrzeganymi obiektami (np. przy efekcie stroboskopowym) lub obiektem a obserwatorem;

—    adaptację receptorów, której dynamika może być mniejsza niż tempo zmian parametrów różnych sygnałów, np. zanurzenie dłoni w ciepiej wodzie po uprzednim trzymaniu jej w chłodnej da wrażenie gorąca, i odwrotnie;

—    właściwości funkcjonalne struktur nerwowych, które tworzą mechanizmy progów, łączą sygnały lub modyfikują ich obrazy ze względu na koincydencję;

—    nastawienia, oczekiwania, przekonania, których treści sprzyjają aktywowaniu zgodnych z nimi śladów pamięciowych biorących udział w rozpoznawaniu i w ten sposób zwiększają prawdopodobieństwo zmodyfikowanych interpretacji;

—    stan emocjonalny przyczyniający się pośrednio do kształtowania oczekiwań, np. zalękniony człowiek idący w nocy przez las będzie miał skłonność do interpretowania kształtów, z trudem rozpoznawanych wskutek skąpego oświetlenia, jako obiektów groźnych dla niego;

—    niektóre aspekty osobowości, jak tzw. zależność/niezależność od pola,, czyli trwała właściwość polegająca na umiejętności zintegrowanego wykorzystania wielu sygnałów pochodzących z różnych zmysłów w tej samej sytuacji.

Powyższe czynniki mają charakter niespecyficzny dla poszczególnych modalności, natomiast, ze względu na odrębność ziudzeń wizualnych, warto jeszcze wymienić istotne dla nich:

—    oświetlenie, które uwypukla kształty i dzięki tworzeniu cieni przyczynia się do pozastereopsyjnego spostrzegania głębi, może paradoksalnie przyczyniać się do zniekształceń tego wymiaru w obrazie;


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
meta2 20 Ogólna charakterystyka filozofii klasycznej archaiczne, pierwotne, tradycyjne, jako przeciw
metafizyka2 42 Ogólna charakterystyka filozofii klasycznej ny. Odpowiadając na pytanie: „z czego świ
metafizyka4 46 Ogólna charakterystyka filozofii klasycznej ści bytu, nie będąc bytem, musiałyby być
metafizyka6 50 Ogólna charakterystyka filozofii klasycznej na to, co Platon nazywał dialektyką. Było
metafizyka1 40 Ogólna charakterystyka filozofii klasycznej wości” bytu, ruchu i prawidłowości w filo
metafizyka3 44 Ogólna charakterystyka filozofii klasycznej mi odkrył nerw wzrokowy i doszedł do wnio
metafizyka5 48 Ogólna charakterystyka filozofii klasycznej znaczeniu, że składające się na nią pojęc
metafizyka7 52 Ogólna charakterystyka filozofii klasycznej piryści i aprioryści Arystoteles uważał,
scan0003 288 16. Złudzenia wizualne z właściwościami kory wzrokowej lub, być może, ciałek kolankowat
scan0002 16. Złudzenia wizualne . 16.2. Typologia złudzeń wizualnych 287 wizualne. W literaturze tru
scan0004 290 16. Złudzenia wizualne Rys. 87. Przykłady sylwetek alternatywnych: a) krzyż maltański v

więcej podobnych podstron