9428
0501 djvu

METODY OZNACZANIA HEMOGLOBINY 85

mać na płycie fotograficznej w rozcieńczeniu oksyhemoglobiny 1 na 40000.

Pod wpływem środków redukujących oksyhemoglobina przechodzi w hemoglobinę. Odtlenić oksyhemoglobinę możemy łatwo za-pomocą t. z w. roztworu Stokes’a t. j. wodorotlenku żelazawego (FeS0₄ -}- 2XH₄OH = Fe(OH)₂ -(- (NH₄)₂ S0₄). Ażeby wodorotlenek utrzymać w roztworze dodajemy kwasu winowego do soli żelazawej (przed dolaniem amoniaku).

Roztwór oksyhemoglobiny po przejściu w hemoglobinę staje się ciemnowiśniowy; w widmie znikają dwie smugi i w miejscu mniejwięcej w pośrodku między dwiema powyższemi smugami zjawia j się jedna szeroka smuga hemoglobiny (ryc. 24 2).

Hemoglobina tlenkowęglowa, którą otrzymujemy przepuszczając gaz świetlny przez roztwór oksyhemoglobiny, nie redukuje się zapomocą roztworu Stokes’a. Na tej podstawie możemy łatwo od-różnić oksyhemoglobinę od hemoglobiny tlenkowęglowej, gdyż pod | wpływem środków redukujących widmo tej ostatniej nie zmienia się wcale.

Bardzo dogodną metodę^x) oznaczania hemoglobiny tlenko węglowej zapomocą soli miedziowych podaje Zaleski; sole miedziowe np. Cu S0₄, rozkładają oksyhemoglobinę, tworząc z nią osad czeko-ladowo-bronzowy; osad hemoglobiny tlenkowęglowej z CuS0₄ jest jasno Czerwony.

Oznaczenia ilościowe hemoglobiny

Metoda chemiczna Haldane’a i Barcroft’a oparta jest na tym fakcie, że 1 gr. hemoglobiny wiąże 1,34 cm^s tlenu; jeżeli przeto oznaczymy ilość tlenu, wydzieloną z roztworu oksyhemoglobiny, to z łatwością możemy obliczyć, jaki procent hemoglobiny znajduje się w roztworze. Wydzielanie tlenu z oksyhemoglobiny zapomocą pompy rtęciowej jest tak samo, jak wyciąganie gazów ze krwi — procesem niesłychanie kłopotliwym i nużącym. Haldane nader dowcipnie wydziela tlen z oksyhemoglobiny, zamieniając ją w methemoglobinę²).

Przyrząd do oznaczania tlenu tą metodą składa się z małego naczyńka szklanego, połączonego zapomocą potrójnego kurka z rurką

‘) Biirker uważa metodę te za najlepszą, Handbuch der physiologisohen Methodik.

*) Ilości tlenu, powstałej w roztworze, możemy nieuw zględniać, albowiem do analizy bierze się tylko 1 cm³ krwi.