9428
1101 djvu

91

METODY OZNACZANIA HEMOGLOBINY

światła można więc obliczyć stężenie roztworu ¹). Przyrządy, które pozwalają nam mierzyć zmiany natężenia światła w różnych częściach widma, nazywają się spektrofotometrami. Opis spektrofotometru Hliff-nera, umieszczony poniżej, zaczerpnięty jest z podręcznika prof. Cybulskiego.

Przyrząd Hufnera przedstawia właściwie podwójny spektroskop, t. j. spektroskop, w którym otrzymujemy dwa jednostajne widma, jedno nad drugiem. W przyrządzie Hilfnera (ryc. 30) widma

D

te powstają od dwóch odrębnych szparek a i e; przed jedną szparą e ustawia się w rurce badany rozczyn hemoglobiny, poza drugą zaś a znajduje się umieszczony nikol polaryzator - A. Poza nikolem, jak również poza szparą a istnieje skośnie ustawiony pryzmat szklany B,

9 Prawo absorbcyi światła wyraża następujące równanie:

1) b=ip^Z

w równaniu tym 1 jest natężeniem światła padającego, i, przepuszczonego, p spółczynnikiem przezroczystości, z grubością warstwy. W zastosowaniu prak-tycznem równanie powyższe daje się uprościć przez wprowadzenie pojęcia spół-czynnika ekstynkcyi e. Jeżeli spółczynnik ten zdefiniujemy jako odwrotną wartość tej grubości ciała ^e = —która osłabia światło do */io pierwotnego na-

-. . 1

tężenia, to wprowadzając do wzoru 1) wartości: i = 1, i, = */,(>, e = —otrzymu-

z

jemy po zlogarytmowaniu e = log p. Łatwe się przekonać, że dla grubości warstwy z = 1 cm. spółczynnik ekstynkcyi e = — log \_t. Spółczynnik ekstynkcyi stoi w prostym stosunku do stężenia oksyhemoglobiny (c); stosunek ten jest wielkością stałą ~ = a. Dla okbyhemoglobiny stała a = 0,00131 (w obszarze długości fali 531—542 pp); z wartości oznaczonego e możemy wiec obliczyć stężenie oksyhemoglobiny.