94283101 djvu

411

FIZYOLOGIA RUCHÓW

Badania nad lokomocyą dały już niejednokrotnie pole do zastosowań praktycznych. Dozwalając nam np. analizować elementy, składające się na pracę, wykonywaną przez nasze mięśnie w czasie chodu, wskazały zarazem i sposób ekonomicznego wyzyskania sił. Chód, oddany na rycinie 137, jestto zw^rykły chód mieszkańca miasta, tradycyjnie uważany za „piękny⁴⁴ i z tego powodu nauczany oddawna w armiach różnych państw. Nazwijmy go chodem „sztywnym¹⁴. Wieśniacy natomiast, jak również ludy niekulturalne, używają chodu „sprężystego⁴⁴ (ryc 140). Marey wykazał, że w chodzie tym lekkie nachylenie tułowia wprzód powoduje zgięcie nogi, które działa jak resor przy stawianiu stopy na ziemię

Ryc. 141 (według Mareya).

i w ten sposób unika wstrząśnienia, niweczącego cześć nabytej prędkości; że to zgięcie nogi zmniejsza też znacznie obszerność oscylacyi środka ciężkości ciała w kierunku pionowym, oscylacyi stanowiących ważny a zupełnie bezużyteczny składnik pracy dokonywanej podczas chodu. Poczęto więc wprowadzać ten chód w armii francuskiej, otrzymując większą prędkość i wytrwałość.

Nie brakło też zastosowań w sferze patologii (badanie lokomocyi chorobowo zmienionej, np. chodu przy ataksyi i. t. p).