94285501 djvu

FIZYOLOGIA NARZĄDU WZROKU 435

3. Od zmian w położeniu siatkówki, czyli długości przednio-tylnej osi gałki ocznej.

Każdy z tych trzech czynników może spowodować zboczenie refrakcyi sam przez się, albo też mogą dwa z nich się łączyć lub wszystkie naraz wikłać się w jednym przypadku.

Przyjmijmy na początek, że stosunki optyczne oka we wszystkich przekrojach poprowadzonych przez oś optyczną oka są jednakie, tak w przekroju pionowym jak i poziomym, jak i we wszystkich przekrojach skośnych. Wtedy zmianę stosunku refrakcyi oka do odległości ekranu, t. j. siatkówki możemy sobie wyobrazić w dwóch kierunkach (patrz ryc. 158). Albo punkt zborny promieni równoległych zamiast padać na siatkówkę pada przed nią, poczem promienie rozbiegają się znowu stożkowato wytwarzając na siatkówce t. zw. kręgi rozproszenia, albo promienie te dążą do punktu

Ryc. 158.

Trzy zasadnicze stany refrakcyi: emmetropia, myopia. hyperrnetropia.

ogniskowego znajdującego się poza siatkówką i wytwarzają również kręg rozproszenia, w tym wypadku jednak dlatego, że spotykają siatkówkę, zanim się przeciąć zdołały. W pierwszym razie refrakcya jest w stosunku do oddalenia siatkówki, czyli do długości osi strzałkowej zbyt silną i stan taki nosi nazwę myopii (Mp)^ a oko takie nazywamy krótkowzrocznem. Jasną jest rzeczą, że nie-stosunek może bvć tak dobrze wynikiem wydłużenia przedmo-tylnęi "osi gałki, jak i zwiększenia stopnia refrakcyi, a to ostatnie może zależeć bądź od zwiększenia krzywizn, bądź od większych współczynników załamania. Wszystkie te trzy czynniki mogą się też łączyć ze sobą i to w rozmaitym stosunku. Najczęściej jednak głównym, jeśli nie wyłącznie działającym czynnikiem, jest wy-dłużenie osi strzałkowej czjdi odsunięcie siatkówki.

28*