7.. JamrMy, Beton i ft#' itehtuilogir. Wirnnau 2005 ISBN *.K>II44M-9. C by WN PWN >005
Wzór ten stal sic podstawą do przyjętego przez Bolomeya, a z kolei przez normy większości państw (w tym także polskie), wzoru wytrzymałościowego omówionego w punkcie 7.9. Różnica polega tylko na tym, że zakłada się zagęszczenie mieszanek do stanu bezponwate-go lub co najwyżej z porowatością ograniczoną do 2%. dlatego pominięto P.
Gdyby takiej szczelności nie udało się uzyskać lub nie byłaby ona z jakichś względów konieczna, to do wzorów wytrzymałościowych należałoby wstawić wartość porowatości, podobnie jak to jest we wzorze I-ereta (15.1).
Można zatem stw ierdzić. że dla danych składników, przy szczelnym ich zagęszczeniu, wytrzymałość na ściskanie betonu jest tylko funkcją stosunku cementu do wody, obrazowanego wskaźnikiem cementowo-wodnym:
_ C 0> w‘
Dokładność zatem wzoru zależy od dokładności określania współczynnika A.
f (%)
15.8. Przebieg w zrostu wytrzymałości betonów z różnych cementów w warunkach laboratoryjnych: 1 - na cemencie 52,5R. 2 - na cemencie portlandzkim 42,5,3 - na cemencie portlandzkim 32,5, 4 - na cemencie portlandzkim 25, 5 - na cemencie hutniczym 25
Na rysunku 15.8 przedstawiony jest typowy przebieg wzrostu wytrzymałości betonów wykonanych z różnych cementów', a dojrzewających w warunkach laboratoryjnych przez okres 28 dni. tj. do dnia przyjętego dla uzyskania założonej wytrzymałości na ściskanie. Natomiast przyrost wytrzymałości betonu po 28 dniach zależy przede wszystkim od właściwości cementu.
Jeśli zachodzi potrzeba określenia wytrzymałości 28-dniowej na podstawie danej wytrzymałości wcześniejszej, to można posłużyć się danymi z tablicy 7.1.
Jeszcze szybciej, bo do 30 godzin od wykonania mieszanki, można praktycznie skontrolować przewidywaną wytrzymałość betonu po 28 dniach. Wystarczy poddać próbki, po 24 godzinach od zaformowania, na 4,5 godziny nagrzewaniu w parze o temperaturze 85°C. Przy1 takim zabiegu można obliczyć z dokładnością ok. 80% ze wzoru:
267