27

fipPw.: leżenie tyłem, kkd. wyprostowane. Badający stabilizuje miednicę. Można również jedną ręką stabilizować miednicę po stronic kd. testowanej, a drugą ręką kd. nic testowaną.

Ruch: samodzielne odwodzenie uda kd. przesuwającej się w czasie ruchu po podłożu. Ruch odwodzenia uda ma się odbywać bez rotacji zewnętrznej.

Jjj/Trudny do stwierdzenia. Skurcz mięśnia można wyczuć powyżej krętarza większego kosa udowej.

Mjp.pizyyodzidcle    (Ąs. 62)

m. przywodziciel wielki - m. adductor maguus \-nov    o    .    •

ni. przywodziciel jlługi - m. adductor longus i- ,-.<*»«',• . m. przywodziciel Jkrótki - m. adductor breuis „    «v \    '

m. smukły r m. gracilis u c>

ni. grzebieniowy - m. pectineus »'    , •' >**• • o •/'< ¹ *

pp.: górna i dolna gałąź kości łonowej, gałąź kości kulszbwej, guz kulszowy pk.: kresa chropawa kości udowej z wyjątkiem m. smukłego, którego przyczep końcowy znajduje się na kłykciu przyśrodkowym kości piszczelowej (gęsia stopa)

Test

gjTw.: leżenie na boku na kd. testowanej, która jest wyprostowana, kd. nie testowana wiedzeniu podtrzymywana jest przez badającego, który drugą ręką stabilizuje miednicę. Ruch: samodzielne przywodzenie uda, tj. uniesienie kd. od podłoża i zbliżenie jej do kd. trzymanej przez badającego.

(J3. Pw. i ruch jw.

Opór: przeciwdziałamy ruchowi układając rękę na przyśrodkowej powierzchni uda nad stawem kolanowym.

(2) Pw.: leżenie tyłem, kd. testowana w odwiedzeniu, badający stabilizuje miednicę. Ruch: samodzielne przywodzenie uda kd. przesuwającej się w czasie ruchu po podłożu (przywodzenie ma się odbywać bez rotacji uda).

Pw.: jw. Skurcz mięśni wyczuwamy układając palce na przyśrodkowej powierzchni uda poniżej gałęzi kości łonowej.

Mm. S&e&iśicę udo nazgwfiątrz j mm. ■mtatomcacmi (ryt. 6i)

mm. zaslaniacz zewnętrzny i wewnętrzny - mm. obturator extemus et inumus

m. czworoboczny uda - m. quadratu$ femoris    ......... •    ^?<;

m. gruszkowaty - m. piriformis 1 r l    ■

mm. bliźniacze - mm. gemelli    \r>*w "