344
8. Równania różniczkowe
y(x. h)=y(x)+cl(x)h2+c1(x)h* +...
(jak zwykle, pomija się tu skutki błędów zaokrągleń i przyjmuje się pewne założenia o roi niczkowainości funkcji /). To rozwinięcie pokazuje, że błąd globalny jest równy o (ł* i że wyższą dokładność można otrzymać za pomocą ekstrapolacji Richardsona, z nagłówkami xiA, ... w schemacie (7.2.13).
Istnieją też jednak — oprócz ekstrapolacji Richardsona — inne sposoby polepszania dokładności opisanej wyżej metody. Oto przykłady:
(a) Niejawna poprawka różnicowa (metoda Cowella):
Metoda jest też znana pod innymi nazwami, np. jako metoda Numerowa. Dostatecznie dokładną procedurę startu dla tej metody podano w zadaniu 8 do tego paragrafu.
(b) Opóżniotuz poprawka różnicowa (zaproponowana przez Foxa). Oblicza się najpierw ciąg {>’„} z równania różnicowego (8.3.19) (lub postaci sumowej). Następnie oblicza się poprawki C.=^A2 (/„+, -2/*„+/--1) > tworzy się ulepszony ciąg {£,} spełniający równanie
różnicowe
Zauważmy, że pierwszy ciąg, tj. {>•„}, był użyty do obliczenia Cn. To postępowanie można powtarzać, można też stosować bardziej wyszukane wzory' na poprawki Cn.
(c) Poprawka różnicowa wsteczna — np.
Wspólną podstawą dla metod (a) i (b) jest to, że 'Ji2 /._,) jest dokładnym
oszacowaniem błędu lokalnego obcięcia przybliżenia różnicowego z (8.3.19). W rzeczywistości błąd globalny rozwiązania tworzonego tymi metodami wynosi CKJt4)- Oszacowani e użyte w (c) jest mniej dokładne, svobec czego błąd globalny metody (c) jest równy aż 0(h2). Wyższą dokładność okupuje się bardziej skomplikowanymi obliczeniami: w (b) trzeba rozwiązywać dwa równania różnicowe.
Metodę Cowella można stosować w następujący sposób. Niech będzie yt— łan** Równanie różnicowe przybiera więc postać podobną do (8.3.19):
(8.3.23)
(8-3.23) ti,+1-2u.+u,_I*A2/-,
choć dla obliczenia /„ trzeba rozwiązać względem y„ równanie
cedurą startową. Do metody Cowella można stosować ekstrapolację Richardsona główkami jkj, z id,...