426 (7)

20. PODSTAWY PLANOWANIA NAWIGACJI MORSKIEJ

20.1. Struktura budowy planu podróży

Zgodnie z konwencjami SOI.AS i STCW, kapitan każdej jednostki eksploatowanej w żegludze międzynarodowej, przed wyjściem z portu w morze musi posiadać kompletny plan podróży. Obowiązkiem kapitana jest przedstawienie całego planu, w czytelnej formie, oficerow i portowej służby kontrolnej. Niżej przedstawiono ogólne podstawy metodyczne tworzenia planu podróży, w którym główny nacisk położono na tworzenie planu nawigacji.

Definicja planowania podróży morskiej

Planowanie podróży statku morskiego jest to ciągły proces, w który m realizowany jest kontrolowany cel eksploatacji jednostki, zgodnie z jej przeznaczeniem. W procesie tym przedstawiany jest optymalny, szczegółowy plan nawigacji, spełniający założenia instrukcji operatora, przy uwzględnieniu wszystkich, dostępnych, aktualnych informacji, mających na względzie aspekty bezpieczeństwa żeglugi oraz efektywność podróży.

Cel i struktura wykonania planu podróży statku

Celem planowania podróży jest:

•    zapobieganie ogólnym zagrożeniom statku oraz powstawaniu nieprzewidzianych, niebezpiecznych sytuacji na trasie rejsu;

•    optymalizacja realizacji planu podróży, przy określonych kryteriach i ograniczeniach;

•    szczegółowy podział na cykle, ułatwiające procesy planowania i realizacji;

•    uzyskanie możliwości rejestracji danych z podróży, w celu analizy porównawczej planu z wynikami.

Realizacja planu odbywa się etapowo. Struktura podziału realizacji planu obejmuje:

•    sformułowanie problemu (cel podróży, rozkład i sposób realizacji);

•    analizę problemu (zbiór informacji, selekcja materiałów);

•    poszukiwanie różnych możliwości rozwiązania (wariantów rozwiązań dla różnych zakłóceń zewnętrznych itp.);

•    decyzję dotyczącą sposobu realizacji planu (metoda opracowania wybranej trasy).