5

2.6.7. MYKOPLAZMY

farmakopea POLSKA WYD. VII TOM I

Tabela 2.6.1.-3. Minimalna liczba pojemników badanych

Liczba pojemników w serii	Minimalna liczba pojemników badanych na każde podłoże, jeżeli nie zostało inaczej uzasadnione i zatwierdzone*
Preparaty pozajelitowe -    Nie więcej niż 100 pojemników -Więcej niż 100, lecz nie więcej niż 500 pojemników -    Więcej niż 500 pojemników	10% lub 4 pojemniki, w zależności, która wartość jest większa 10 pojemników 2% lub 20 pojemników, w zależności która wartość jest mniejsza
Leki do oczu i preparaty inne niż pozajelitowe -    Nie więcej niż 200 pojemników -    Więcej niż 200 pojemników -    Jeżeli produkt jest w pojemnikach jednorazowych, stosować schemat jak dla preparatów pozajelitowych	5% lub 2 pojemniki, w zależności która wartość jest większa 10 pojemników
Ketgut i inne nici chirurgiczne do użytku weterynaryjnego	2% lub 5 pojemników, w zależności która wartość jest większa, maksymalnie do 20 pojemników
Produkty w postaci stałej luzem -    Do 4 pojemników -    Więcej niż 4 pojemniki, lecz nie więcej niż 50 -    Więcej niż 50 pojemników	Każdy pojemnik 20% lub 4 pojemniki, w zależności która wartość jest większa 2% lub 10 pojemników, w zależności która wartość jest większa
Antybiotyki w opakowaniach aptecznych większych niż 5 g	6 opakowań
•Jeżeli zawartość jednego pojemnika jest wystarczająca do posiewu na oba podłoża, kolumna ta podaje łączną liczbę pojemników potrzebnych na oba podłoża.

01/2005:20602

2.6.2. MYKOBAKTERIE

Jeżeli próbka badana może być zanieczyszczona drobnoustrojami innymi niż mykobakterie, potraktować ją odpowiednim roztworem odkażającym, takim jak roztwór wodorotlenku sodu z acetylocysteiną lub roztworem laurylosiar-czanu sodu.

Posiać próbki o objętości 0,2 ml, w trzech powtórzeniach, na każde z dwóch odpowiednich podłoży stałych (za odpowiednie uważane są podłoża Lówenstein-Jensena i Mid-dlebrooka 7H10). Posiać próbki o objętości 0,5 ml w trzech powtórzeniach do odpowiedniego podłoża płynnego. Inkubo-wać wszystkie podłoża 56 dni w temp. 37°C.

Potwierdzić żyzność podłoża w obecności preparatu badanego przez posiew odpowiedniego szczepu Mycobacterium sp. takiego jak BCG i, jeżeli to konieczne, użyć odpowiedniej substancji neutralizującej.

Jeżeli zanieczyszczenie drobnoustrojami pojawi się w trakcie pierwszych 8 dni inkubacji, powtórzyć badanie i w tym samym czasie wykonać badanie jałowości.

Jeżeli pod koniec czasu inkubacji nie wystąpi wzrost myko-bakterii na żadnym z podłoży badanych, preparat spełnia wymagania badania.

01/2005:20607

2.6.7. MYKOPLAZMY

W przypadku, gdy badanie obecności mykoplazm opisane jest dla macierzystego banku komórek, roboczego banku komórek, wirusów serii siewnych lub dla komórek kontrolnych, używane są zarówno metoda hodowli jak i metoda hodowli komórek wskaźnikowych. W przypadku gdy badanie obecności mykoplazm opisane jest dla wyhodowanych wirusów, dla pojedynczej porcji szczepionki lub dla końcowej serii produktu, używana jest metoda hodowlana. Metoda hodowli komórek wskaźnikowych może być również stosowana, jeżeli to konieczne, do badań przesiewowych podłoży.

METODA HODOWLI

WYBÓR PODŁOŻA HODOWLANEGO

Badanie wykonuje się z użyciem wystarczającej liczby podłoży, zarówno stałych jak i płynnych, w celu zapewnienia wzrostu w wybranych warunkach inkubacji niewielkiej liczby komórek mykoplazm, które mogą być obecne w badanym produkcie. Podłoża płynne muszą zawierać czerwień fenolową. Wybrane podłoża powinny wykazywać odpowiednie właściwości odżywcze przynajmniej dla drobnoustrojów wymienionych poniżej. Właściwości odżywcze każdej nowej serii podłoży są sprawdzane dla odpowiednich drobnoustrojów z poniższej listy.

Acholeplasma laidlawii (szczepionki stosowane u ludzi i do użytku weterynaryjnego, do których produkcji stosuje się antybiotyk)

Mycoplasma gallisepticum (jeżeli do produkcji szczepionki użyto materiału pochodzącego od ptaków lub gdy szczepionka jest przeznaczona dla drobiu)

Mycoplasma hyorhinis (szczepionki do użytku weterynaryjnego z wyłączeniem ptaków)

Mycoplasma orale (szczepionki stosowane u ludzi i do użytku weterynaryjnego)

Mycoplasma pneumoniae (szczepionki stosowane u ludzi) lub inny odpowiedni gatunek fermentujący D-glukozę

Mycoplasma synoviae (jeżeli do produkcji szczepionki użyto materiał pochodzący od ptaków lub gdy szczepionka jest przeznaczona dla drobiu)

Do badania są używane szczepy do 15 pasażu, przechowywane w postaci zamrożonej lub liofilizatu. Po posiewie szczepy są identyfikowane jako należące do wymaganych gatunków z zastosowaniem odpowiednich metod, przez porównanie ze szczepami testowymi, np.:

247

Wskazówki ogólne” (1) odnoszą się do wszystkich monografii i innych tekstów