58 (241)

Tę właściwość określamy jako komplementarność zasad. Znając sekwencję (kolejność) nukleotydów w jednej nici, można określić ich sekwencję w drugiej nici.

zasada azotowa    szkielet fosforanowo-cukrowy

Rys. 45. Podwójna helisa DNA

Dwie nici (łańcuchy) DNA w dwuniciowej helisie są ułożone anty-równolegle względem siebie (jeśli jedna nić jest zorientowana w kierunku 5' -> 3', to druga przyjmuje orientację 3' -> 5').

Łańcuchy DNA są bardzo długie. Rozciągnięta cząsteczka DNA, budująca najdłuższy chromosom muszki owocowej, ma ponad 2 cm długości, jednak jej grubość jest zbyt mała, aby można ją zobaczyć w mikroskopie świetlnym. Grubość ta wynosi 2 nm (2 miliardowe części metra).

Około 98% DNA komórki jest zlokalizowane w jądrze komórkowym, a pozostała ilość przypada na mitochondria (1%) i plastydy (1%).

Cząsteczki DNA są materiałem genetycznym niemal całego świata organizmów żywych. Informacja genetyczna zapisana jest w kolejności nukleotydów jednej nici, stanowi ona zapis budowy wszystkich cząsteczek białek występujących w komórce. Każdy nukleotyd można traktować jako pojedynczą literę w alfabecie złożonym tylko z czterech liter - A, G, C i T. Różnorodność sekwencji tych liter decyduje o ogromie zakodowanej informacji.

Cząsteczki kwasu rybonukleinowego (RNA) są jednoniciowe (choć mogą tworzyć miejscowe fragmenty dwuniciowe w wyniku łączenia się komplementarnych zasad).