badanie9

łówki sinusoidy o amplitudzie I_am. W takim razie moc lampy można wyrazić jako:

^Pw«J=    (10.3)

Pod wpływem doprowadzonego do siatki napięcia zmiennego stały prąd anodowy zmienia się do zera do pewnej wartości

i podstawiając ją do

l.ir = —~. Określając stąd wielkość I_a wzoru (10.3) otrzymamy:

P_wyJ = 2,47 P.

(10.4)

aśr ^J

Rys. 10-5. Układ do pomiaru mocy zmiennej lampy, pracującej jako wzmacniacz m. cz. w klasie B. Metoda składowej stałej prądu anodowego

R.

Układ elektryczny zestawu do pomiaru mocy tą metodą pokazany jest na rys. 10-5. Oporność R_a użyta w obwodzie anodowym lampy powinna wynosić czwartą część całkowitej oporności obciążenia anodowego lamp w układzie przeciwsobnym.

Należy pamiętać, że wzór (10-4) jest wzorem przybliżonym, bowiem przy wysterowaniu lampy jakimś sygnałem początkowa wartość prądu anodowego jest zazwyczaj większa od zera.

Metoda oporności anodowej w układzie przeciwsobnym

Określenie mocy użytecznej tą metodą opiera się na pomiarach składowej zmiennej napięcia przy włączeniu oporności czynnej między anody lampy pracującej w układzie przeciwsobnym. Napięcia zasilające anody badanych lamp brane są ze stabilizatora elektronowego według metody Siergiejewa, co pozwala na pomiar składowej zmiennej napięcia anodowego bezpośrednio na anodach lamp. Układ służący do pomiaru mocy tą metodą przedstawiony jest na rys. 10-6. Podstawowymi elementami tego układu są: stabilizator elektroniczny, zasilający obwody anodowe, generator

139