Bauhaus24

Tęczowe oko świeci.

W powolnej procesji przechodzą postaci: spaceruje żółta, czerwona, niebieska kula, kula staje się waha< hadło kołysze się, zegar idzie. Wiolinowy Korpus, W wą Kratkę, Elementarny, «Lepszy Pan», Niepewny, I Turek. Korpusy szukają głów, przechodzą na przeciwi nę. Szarpnięcie, łoskot, marsz zwycięstwa, gdy się o Wodogłowie, korpus Marii i korpus Turka, Przekątna pus «Lepszego».

Olbrzymia ręka nakazuje spokój. - Lakierowany i je i ćwierka trililili...

Pośród tego niczym duch przemyka, dyrygując i lując, Magister, Spallanzani E.T. A. Hoffmanna¹², tysiąckroć od samobójczego strzału i z troski o funkcję co funkcjonalne.

Obojętnie rozwija się roleta z barwnymi kwadratami, i znakiem, przecinkiem, częściami ciała, liczbami, rei «załóż konto pocztowe», Kukirol¹¹... Po obu stronachal cje linearne z mosiężnymi głowami i niklowymi korp poprawa nastroju wyczuwalna niemal barometrem.

Ognie bengalskie. Terier Kaprys robi: «służyć!»...

Dzwonek brzęczy. Wielka ręka - Zielony - Meta -sy... Barometry szaleją, śruba kręci się, oko żarzy się trycznie, ogłuszający hałas, czerwień. Magister strzela bie ostatni raz - skutecznie, kurtyna opada”.

Ilustracja6: Gabinet figur II. Wariacja. Proj Magister z poprzedniej wersji jest tutaj Demonem (fi centralną). Na linach z drutu z przodu ku tyłowi sceny p metolowe postaci. Inne kołyszą się, obracają, brzęczą i £ pią, mówią albo śpiewają.

“7: Scenografia do „Meta albo Panto-n i e j s c”

Alzacja sceny Bauhausu. Po raz pierwszy wystawio-w 1924 roku.

‘“6 elementy rozwijają kolejne stadia przebiegu pro-ugi, które są zapowiadane napisami typu: „wejście",

, „przerwa", „napięcie”, „I, II, III stopień akcji wzra-’, „namiętność”, „konflikt”, „punkt kulminacyjny”, mymi w różnych miejscach sceny albo zależnie od y zapowiadanymi z ruchomego pomostu. Aktorzy v odpowiednim miejscu to, co zostało zapowie-. Rekwizyty to kanapa, schody, drabina, drzwi, porę-drąiki.

na8: Scenografia do „Don Juana i Fau-Grabbego

iches Nationaltheater, Stuttgart 1925. Scena Don (plac rzymski) i Fausta (gabinet uczonego) połączone ■ jeden obraz. Kolor: srebrnoszary-złotobrązowy; do tego k, fcbiesko-czerwono-zółte transparentne okna.

^:a9: Scenografia do „Mordercy, nadziei biet" Hindemitha-Kokoschki

ntawienie w Landestheater, Stuttgart 1921. Dzięki i architekturze wieża więzienna zamienia się w bra-' wolności. Forma: architektura muzyczna. Barwy: ciężkie , głęboki brąz, czarny, białoszary, angielska czer-Mężczyzna w niklowym pancerzu, kobieta w szacie Woni miedzi.