typu i innych podobnych projektów w efekcie doprowadzi do zasadniczego przewartościowania twórczości artystycznej. Z całą pewnością można się spodziewać rozwoju filmu, a fakty pokazują, że coraz bardziej służy on teatrowi; w ogóle światło w przyszłym teatrze będzie czynnikiem, który kryje w sobie nieograniczone możliwości. Ze względu na warunki techniczno-maszynowe możliwości ruchu mechanicznego wykroczą daleko poza scenę obrotową: wielkie przewijające się chodniki, dźwigi, system szyn, ale przede wszystkim przekroczona zostanie stara rama prosceniowa i rampa, aby połączyć widownię i scenę w jedną przestrzeń wzajemnego oddziaływania. Być może trudny problem sceny przestrzennej rozwiązany zostanie za pomocą szkła, które wcześniej czy później oferowane będzie przez przemysł w postaci giętej i nietłukącej, a badanie nad dźwiękiem i pokonanie trudności akustycznych przyczyni się do powstania totalnej przestrzeni i zapanowania nad nią. Tak jak dzisiejsza architektura inspiruje się na przykład budową okrętów i przejmuje zasady konstrukcyjne z dziedzin, które należą do inżyniera, tak samo można wyobrazić sobie teatr jako twór, który posługuje się wszystkimi techniczno-funkcjonalnymi elementami tego rodzaju, aby stworzyć fantastyczne miejsce, które będzie stanowiło tło dla widowisk reprezentujących nowy styl poetycko-dramatyczny. Ponieważ autor, uwolniony od przymusu przedstawiania w starym teatrze, wkroczy w nowe obszary wyobraźni, zgodnie z nimi będzie dobierał i kształtował materiał, któremu duchowego wyrazu udzieli aktor--człowiek, o ile nie zostanie on zepchnięty ze sceny przez mechaniczną nadmarionetę. Te fantastyczne aspekty zapewne pozbawione są realizmu i jako takie trzeba je zaliczyć do utopii, ale wskazywanie celu nigdy nie jest zbyt odległe, żądania zbyt wygórowane tam, gdzie gnuśność serca i zapaść gospodarek stawiają wystarczające granice. - Przewidywane przyszłych możliwości określa i wpływa na pracę i potrzeby chwili obecnej i każe je odnosić do teatru przyszłości, jakiego oczekujemy.