bis8

5.3. Rysowanie płatów poszycia

Krawędzie płatów poszycia lub usztywnień rysowane sącienkimij ciągłymi liniami oddającymi kształty odwzorowanych elementów.] Krawędzie, będące jednocześnie spoinami pachwinowymi lub czołowymi, określane są znakami odpowiednich spoin. Płaty poszycia] i inne detale wykonane z blach powinny na rysunku tworzyć zamknięte kontury, złożone z cienkich linii brzegowych, a od strony) urwań oznaczone cienką, krzywo biegnącą linią lub linią z zygzakiem. Ponadto, wewnątrz zamkniętego konturu jest umieszczona podkreślo-1 na liczba określająca w milimetrach grubość blachy narysowanego) detalu. Brak tej liczby wewnątrz zamkniętego konturu oznacza otwór.

a)

4i	42		4*2 ' >
1 -		—

Rys. 38. Przedstawianie piatów poszycia na rysunkach: a) oznaczenie piatów poszycia \ i spoin czołowych; b) fragment jołatu poszycia z wycięciem; c) wycinek płatu poszycia z otworem

Przekroje przez płaty poszycia i elementy wykonane z blach oznaczone są grubą ciągłą linią. Gdy zachodzi konieczność zaznaczenia grubości blachy na rysunku jej przekroju, do linii przekroju dorysowuje się linię odnośnikową z liczbą określającą grubość. Gdy wpłacie poszycia znajduje się otwór, na rysunku przekroju jego zasięg jest oznaczony podwójną cienką linią, o rozstawie równym y,inbości linii odwzorowującej przekrój przez poszycie, a środek (oś) olworu określony jest krótkim odcinkiem linii punktowej. Stosowane jest również oznaczanie otworów za pomocą dwóch cienkich linii przecinających się pod małym kątem w osi otworu. Na rysunku 38 przedstawiono przykłady rysunków: widoków i przekrojów płatu blachy, płatu przyspawanego do innych płatów i płatu z otworami.

5.4. Rysowanie usztywnień i wiązarów kadłuba

Usztywnienia i wiązary kadłuba są rysowane w różny sposób, zależnie od tego, czy umieszczone są na płacie poszycia, czy za piatem poszycia względem kierunku rzutowania.

Usztywnienia i wiązary widoczne na tle poszycia elementu kadłuba oraz na poprzecznych przekrojach kadłuba rysowane są cienkimi ciągłymi liniami, oznaczającymi widoczne od strony rzutu części usztywnienia; części niewidoczne od strony rzutu rysowane są cienką przerywaną linią Parametry i typ profilu zastosowanego jako usztywnienie podawane są na widokach na pomocniczych cienkich liniach zakończonych strzałkami, umieszczonych pod rysunkiem elementu kadłuba. Zasięg danego typu profilu na przekrojach określają krótkie linie leżące na przedłużeniach środników skrajnych usztywnień. Usztywnienia w widoku opisywane są typem i parametrami profilu umieszczonymi nad linią odnośnikową sięgającą do profilu. Powyższe zasady rysowania i oznaczania widocznych wiązań przedstawione są na rysunkach 39 i 40.

Ponieważ wiele elementów kadłuba, na przykład burty, dno zewnętrzne, dno wewnętrzne, pokłady, przedstawia się na rysunkach okrętowych w widoku od strony poszycia zewnętrznego, ich usztywnienia i wiązary są niewidoczne. Przebiegi tych usztywnień oraz dojścia innych elementów do poszycia są w takich wypadkach oznaczane przerywanymi liniami różnego rodzaju.

Przebiegi usztywnień na wspomnianych lysunkach oznacza się cienkimi przerywanymi liniami. Strzałki umieszczone na tych liniach określają rozpiętości usztywnień. Oznaczenia rodzaju i wymiarów zastosowanych, profili są takie same jak w wypadku elementów kadłuba, z usztywnieniami umieszczonymi po widocznej stronie poszycia. Wiązary i usztywnienia ramowe rysowane są grubą punktową

59