W układzie neutralizacji siatkowej w strojonym obwodzie siatkowym stosuje się dzielnik pojemnościowy, który odwraca o 180° fazę napięcia zmiennego odbieranego z anody poprzez mały kondensator neutralizujący. Odwrócenie fazy następuje w stosunku do fazy napięcia sterującego wzmacniacz (rys. 2-56).
Układ neutralizacji anodowej przedstawiony jest na rys. 2-57. W tym układzie dzielnik pojemnościowy C' C" włączony jest w obwód anodowy. Przy neutralizacji pentod, gdy pojemność C„ wypada bardzo mała, można — korzystając z warunku równowagi układu neutralizującego:
dobrać dzielnik CC" tak, aby pojemność kondensatora neutralizującego można było zwiększyć do wartości praktycznie wygodnej.
Opisany sposób neutralizacji układów niesymetrycznych wzmacniaczy nie pozwala na idealne odwrócenie fazy. Natomiast w bardzo prosty sposób może być zrealizowana neutralizacja w układzie wzmacniacza przeciwsobnego (rys. 2-58).
Dzięki symetrii układu łatwo znaleźć punkty dołączenia kondensatora C.„ zapewniające przeciwną fazę z idealnym przesunięciem o 180c.
Neutralizację wzmacniacza z pentodą można osiągnąć w układzie z rys. 2-59 za pośrednictwem obwodu siatki ekranowej. Na impedancji
Rys. 2-58. Układ neutralizacji stopnia przeciwsobnego
Rys. 2-59.. Układ neutralizacji tetrody lub pentody
kondensatora dodatkowego C2 występuje spadek napięcia w. cz. powodujący pojawienie się napięcia w przeciwfazie na siatce ekranowej, a w wyniku — neutralizację.
Sprawność działania neutralizacji sprawdza się za pomocą czujnika utworzonego z obwodu aperiodycznego połączonego z diodą i mikroam-
Rys. 2-60. Czujnik do sprawdzenia neutralizacji
peromierzem (rys. 2-60). Po odłączeniu napięcia anodowego i napięcia siatki ekranowej oraz zbliżeniu czujnika do anodowego obwodu strojonego, przestraja się w całym zakresie kondensator zmienny. Przy prawidłowym ustawieniu kondensatora Cn wielka częstotliwość nie przenika z obwodu siatkowego do obwodu anodowego. Innym sprawdzianem dobrego zestrojenia obwodu neutralizacji jest niezależność prądu siatki lampy PA od strojenia obwodu anodowego, przy odłączonym napięciu anodowym.
2.14. Przeciwsobne wzmacniacze mocy
Wzmacniacze mocy w układzie przeciwsobnym, chętnie dawniej stosowane w zakresie fal krótkich są obecnie popularne w pracy na zakresach fal ultrakrótkich. Cenną ich zaletą jest szeregowe połączenie pojemności wejściowych i wyjściowych lamp i w związku z tym możliwość stosowania obwodów o dużym stosunku nawet przy dużych częstotliwościach (rys. 2-61). Dalszą ich zaletą jest pełna eliminacja pa
rzysty cli częstotliwości harmonicznych w przypadku zachowania idealnej symetrii układu. Z tego też względu układ przeciwsobny nie nadaje się do podwajania częstotliwości tam, gdzie stosuje się najczęściej układy tzw. Push-Push. Natomiast z powodzeniem wykorzystuje się układ przeciwsobny przy potrajaniu częstotliwości.
Układy" przeciwsobne pracują poprawnie tylko przy idealnej symetrii i wymagają stosowania zawsze dwóch lamp lub jednej podwójnej. Strojony obwód anodowy powinien wykazywać znaczną oporność dynamiczną, dwukrotnie większą niż w przypadku układu niesymetrycznego. Konstrukcja kondensatorów obrotowych jest złożona, a przełączanie zakresów bardzo uciążliwe. Z tego też względu na zakresie fal do 30 MHz stosuje się powszechnie układy niesymetrycznych wzmacniaczy mocy.
2.15. Wzmacniacz mocy z równolegle połączonymi lampami
Moc nadajnika można zwiększyć w sposób prosty przez równoległe włączenie dwu lub więcej jednakowych lamp mocy. Prowadzi to jednak do wzrostu wszystkich szkodliwych pojemności w układzie (pojemność
67