B

Opracowanie - PAWEŁ MISTEWICZ

aaiEfcsfićfl jU y&j wssl j

DANE TECHNICZNE:
Rozpiętość (maksymalna)	-7,19 m
Długość	- 5,77 m
Powierzchnia nośna	- 18,66 m. kw.
Masa wtasna	- 406 kg
Masa startowa	- 586 kg
Prędkość maksymalna (na wys. 4000 m)	-165 km/h
Putap	- 6000 m
Długotrwałość lotu	-1,5 godz.
Napęd: 9-cylindrowy, rotacyjny silnik Oberursel Ur. II
o mocy 110 KM,
Uzbrojenie: dwa zsynchronizowane karabiny maszynowe Spandau LMG 08/15 kal. 7,92 mm z zapasem 500 szt.
amunicji na lufę.

2

MAŁY MODELARZ

Fokker Dr.1 jako model kartonowy w skali 1:33 wykonany przez autora

Niemiecki trójptatowiec Fokker Dr. 1 należał w latach pierwszej wojny światowej do jednych z najbardziej znanych i wyjątkowych samolotów. Byt obok angielskiego Sopwith „Tripla-ne” jedynym powszechnie użytkowanym trójplatowym myśliwcem tego okresu. Swą stawę zawdzięcza nie tylko dobrym osiągom i licznym sukcesom, ale - i może przede wszystkim - wyjątkowym pilotom, asom powietrznym „Wielkiej Wojny", którzy mieli okazję latać i walczyć na tym samolocie.

W lutym 1917 roku na niebie frontu zachodniego pojawit się angielski trójptatowiec Sopwith „Tripla-ne". Samolot ten pomimo nie najlepszych osiągów zdołał zapisać na swoje konto liczne, powietrzne zwycięstwa, a to za sprawą doskonałych pilotów siedzących za sterami tych maszyn. Niemiecką odpowiedzią na ten pierwszy powszechnie użyty w boju trójptatowy myśliwiec stal się jeden z nowych samolotów Fokkera. Fokker Dr. 1, bo o nim tu mowa, nie byt wzorowany na swym angielskim odpowiedniku: stanowił przemyślaną i zwartą konstrukcję, która już wkrótce miata udowodnić swoje zalety. Twórcami tej maszyny byli Anthony Fokker i szef warsztatu doświadczalnego Fokkera Reinhold Platz. Ich samolot byt wolnonośnym trójptatem wzmocnionym dodatkowo międzyskrzydtowymi wspornikami. Kadłub tworzyła stalowa kratownica kryta płótnem. Napęd stanowił 9-cylindrowy silnik rotacyjny Oberursel Ur. II o mocy 110 KM.

Samolot byt stosunkowo niewielki, a mała rozpiętość ptatów zapewniała mu doskonalą zwrotność. Dwa pierwsze wyprodukowane samoloty zostały przetestowane przez czołowych niemieckich asów powietrznych - Manfreda von Richthofena i Wernera Vossa. Pochlebne opinie na temat samolotu wydane przez tych pilotów, w pełni potwierdziły wartość bojową nowej maszyny.

Pierwsze seryjne Fokkery Dr. 1 trafiły na front w październiku 1917 roku. Latali na nich czołowi, niemieccy piloci - obok wspomnianych już Wernera Vossa i Manfreda von Richthofena także Josef Jacobs. Rudolf Stark i Hermann Goering (późniejszy dowódca niemieckiej Luftwaffe). Do końca wojny wyprodukowano 320 maszyn tego typu. Najbardziej znane są chyba pomalowane na czerwono Fokkery Dr. 1 pierwszego na liście asów powietrznych I wojny światowej Manfreda von Richthofena, zwanego popularnie „Czerwonym Baronem". Od sierpnia 1917 r. do kwietnia 1918 r. latał on bojowo na ośmiu egzemplarzach tego samolotu. Zginął w jednym z nich 21 kwietnia 1918 r. w czasie walki powietrznej z brytyjskimi „Camelami". Miał on wówczas na koncie 80 zwycięstw powietrznych.

UWAGI WSTĘPNE

Model kartonowy samolotu Fokker Dr. 1 został zaprojektowany w popularnej podziałce 1 33. Przedstawia on jedną z maszyn, na której latał słynny „Czerwony baron", czyli Manfred von Richthofen. Na tym samolocie (152/17) niemiecki as odniósł swoje 64., 65. i 66. zwycięstwo powietrzne Model choć niewielki należy zaliczyć do średnio trudnych w budowie. Wynika to z wielu drobnych części oraz trudności jakie mogą wystąpić przy montażu płatów. Aby poprawnie wykonać model należy zapoznać się ze wszystkimi rysunkami montażowymi i ściśle stosować się do zawartych w opisie uwag. Początkujący i mniej wprawni modelarze mogą uprościć budowę modelu poprzez rezygnację z niektórych drobnych elementów, jak napędy lotek i sterów, detale kabiny pilota, cięgna usztywniające itp. Wszystkie części znajdujące się na arkuszu nr 1 należy podkleić tekturą o grubości 1 mm. Na arkuszach oprócz numeracji części wprowadzono dodatkowe oznaczenia, które ułatwią montaż poszczególnych elementów. W trakcie budowy szczególną uwagę zwróćmy na poprawną geometrię kadłuba i płatów. Zwłaszcza poprawne wykonanie skrzydeł będzie rzutowało na ostateczny wygląd modelu.

Do wykonania modelu potrzebne będą dodatkowo następujące materiały i narzędzia: tektura o grubości 0,8 -1,0 mm, drut o średnicy 0,5 -