B (65)

Pokładowy samolot myśliwski

Chance Vought F4U-ID „CORSAIR”

Opracowanie — BOHDAN WASIAK — ŁÓDŹ

rozpiętość długość masa własna masa w locie — prędkość.maks. — pułap prakt. — zasięg

Powszechnie uznany za najlepszy pokładowy samolot myśliwski Ii Wojny Światowej F4U Corsair (korsarz) był w początkach swoje] kariery me chcianym dzieckiem US Naw. Na pokładach lotniskowców niepodzielnie panowały myśliwce Grummana — Wildcaty. 7. Chwila wprowadzenia do walki Japońskich myśliwców typu Zero (Mitsubishi) Wilclcajy poczęły brać okrutne cięgi i Flota zmuszona była szukać następcy tego dzielnego i zasłużonego samolotu. Chwilowa równowagę. z niewielkim marginesem przewagi przywróciło wprowadzenie do akcji Hellcatow tej samej wytwórni. Był to ciężki, duży. silnie uzbrojony, dobrze przystosowany do operacji morskich, myśliwiec, którego jedyna wada było to. iż osiągnął kres swoich możliwości — był nłerozwojowy

W tej sytuacji powrócił do łask F4U Corsair. a że był to powrót skuteczny świadczyć może liczba 2140 zestrzelonych samolotów japońskich przy stratach bojowych tylko 189 własnych.

Ciekawostka jest. że brytyjska marynarka ponad rok wcześniej doceniła walory Corsa ira i ponad dwa tysiące tych maszyn pełniło służbę w angielskich dywizjonach morskich i na pokładach ■ lotniskowców.

Badania porównawcze wykazały, że Cotsair większością osiągów przewyższał sławnego Mustanga P-51. najlepszego myśliwca lądowego M Wojny Światowej.

Dane taktyczno-techniczne F4U-ID 12.5 m 10.15 m 4070 kg 6350 kg 680 km/h 11 000 m 3370 km

uzbrojenie: 6 nkm kal. 12.7 mm (po 400 naboi na km) oraz 2 bomby po 450 kg lub 8 pocisków rakietowych kal. 127 mm. Jednostka napędową był 18-cylindrowy. w układzie podwójnej gwiazdy., chłodzony powietrzem silnik Pra.tt and Whit-ney R-2800-8W Double Wasp o mocy 2250 KM.

Model wykonany jest w skali 1 :33.

OPIS BUDOWY

Model należy do rzędu średniotrud-nych. przy czym trudności dotyczą głównie poprawnego montażu skrzydeł i podwozia. Z materiałów dodatkowych potrzebne nam będą:    tektura o gru

bości ok. 1 mm, drut stalowy 05—07 mm (ok 40 cm), szpilki oraz kawałek miękkiego drewna, Z narządzi — ostre nożyczki. szczypce uniwersalne. linijka oraz ułamane skośnie kawałki żyletek.

Budowę rozpoczynamy od naklejenia na tekturę wręg. dźwigarów, żeber i innych elementów wymagających pogrubienia lub wzmocnienia. Z uwagi na szczupłość miejsca niektóre wręgi oraz żebra musimy skopiować. Na częściach tych uwidocznione Jest oznaczenie ..2x '.

Numeracja części zgodna Jest z kolejnością montażu modelu i chcąc uniknąć kłopotów należy jej przestrzegać. Dla orientacji przy niektórych częściach zamieszczone są ideogramy wskazujące sposób wykonania lub wstępnego uformowania tej części.

Do sklejania modelu konieczne są co najmniej dwa rodzaje, kleju. Jako klej zasadniczy proponuję Butapren lub Pro-nikol. dające spoinę elastyczną i nie wymagające pośpiechu przy klejeniu. Ponadto potrzebny nam będzie jakikolwiek kle) nitrocelulozowy, który stosować będziemy wszędzie tam. gdzie potrzebna będzie spoina twarda

Sklejając kadłub posługujemy się rysunkiem objaśniającym nr l. W segmencie' nr 2 przednia wręgę (nr 2) wklejamy ok. 5 mm od krawędzi sklejki. co umożliwi nam lekkie wgięcie boków kadłuba po uprzednim nacięciu miejsc oznaczonych kreskami (\y środku białych prostokąeików należy domalować kółka w kolorze czerwonym

0    średnicy 2 mm).

Wszystkie płaszczyzny styku poszczególnych segmentów kadłuba starannie przeszlifowujemy na arkusiku papieru ściernego. co zapewni dokładność

1    szczelność połączeń.

W zasadzie każdy element po wycięciu wymaga odpowiedniego ukształtowania. dotyczy to zarówno części kadłuba jak skrzydeł, stateczników owiewki kabiny itp.

Szczególnie starannie wykonujemy skrzydła zwracając uwagę na poprawną ich symetrie, konieczną sztywność oraz właściwe kąty. Przed przyklejeniem zewnętrznych części płatów wskazane Jest wykonanie szablonu (przymiaru) z tektury o kącie rozwarcia 150 i posłużenia się nim w trakcie montażu skrzydeł.

Koła podwozia najlepiej pozyskać gotowe ze zniszczonych zabawek, gdyż poprawne wykonanie ich z krążków tektury jest sprawą raczej beznadziejną. Elementy ‘ zawieszenia podwozia wykonujemy z drutu wzorując sie na rysunkach objaśniających oraz szablonach w skali l.l na ark. IV.

Montaż śmigła uwidacznia rys. 9. Osłonę piasty (cz. 49.    48) wskazane

byłoby wykonać z drewna, choćby z kawałka okrągłego ołówka gdzie w miejsce grafitu wkleimy oś i osadzimy na niej pozostałe elementy

Czołowe części bomb z uwagi na kulisty kształt wykonamy również z drewna lub gotowej kulki z dowolnego materiału o średnicy 14 mm.

Nadając modelowi ostatni szlif nie zalecam pokrywania go lakierem nitro, gdyż mogą puścić spoiny klejone Butaprenem. Jeśli już. to należy użyć raczej szybkosćhnąeego lakieru ftalowego lub podobnego. Niepożądane szczeliny i ew. ubytki wypełniamy szpachtowka sporządzoną ? talku i lakieru nitro. P: wyschnięciu i przeszlifowaniu szpachlów-ki. miejsca te pokrywamy odpowiednio dobrana farbą.

Z uwagi na szczupłość miejsca nie zamieszczono wyposażenia kabiny pilota. Chętnych do jej wykonania odsyłam do Planów Modelarskich nr 62 w doskonałym opracowaniu pp. Gibasa i Kusz li ka lub innych fachowych źródeł.

Dla wzbogacenia kolorystyki modelu wskazane jest pokryć pewne detale błyszczącym lakierem, są to trzy światła rozpoznawcze na dolnej, zewnętrznej powierzchni prawego skrzydła. Pierwsze (od krawędzi natarcia) — czerwone, drugie — zielone, trzecie - żółte. Białym lub żółtym lakierem malujemy reflektory lądowania (obok kaeinówj oraz na dolnej, zewnętrznej powierzchni lewego piata. Czerwoną farbą malujemy lewe światło pozycyjne (na lewym płacie) oraz flagi japońskie symbolizujące ilość zestrzeleń. Wzór flagi uwidacznia rys. VIII na ark. IV.