Wiedza naukowa jest wiedzą dowiedzioną. Teorie naukowe zostały wyprowadzone w ścisły sposób z faktów doświadczenia, uzyskanego drogą obserwacji i eksperymentu. Nauka opiera się na tym, co możemy zobaczyć, usłyszeć, dotknąć, itd. W nauce nie ma miejsca na osobiste przekonania, preferencje czy spekulatywne wizje. Nauka jest obiektywna. Wiedza naukowa jest wiedzą niezawodną, ponieważ jest wiedzą udowodnioną w obiektywny sposób.
Powyższe stwierdzenia podsumowują popularny współcześnie pogląd na charakter wiedzy naukowej. Pogląd ten zyskał na popularności najpierw w okresie rewolucji naukowej, do której doszło w wieku siedemnastym dzięki wielkim pionierom nauki, takim jak Galileusz i Newton. Filozof Francis Bacon, podobnie jak wielu jemu współczesnych podsumował postawę naukową tego okresu stwierdzeniem, że jeżeli chcemy zrozumieć przyrodę, powinniśmy czytać księgę natury, a nie pisma Arystotelesa. Postępowe siły XVII stulecia zrozumiały, że średniowieczni filozofowie tracili czas poszukując w dziełach starożytnych, zwłaszcza Arystotelesa, oraz w Piśmie świętym, źródeł wiedzy naukowej o przyrodzie. Poruszeni powodzeniem „wielkich eksperymentatorów”, takich jak Galileusz, uczeni coraz powszechniej uważali doświadczenie za źródło wiedzy. Tego rodzaju przekonania użyskały dodatkowe potwierdzenie dzięki spektakularnym wynikom nauk eksperymentalnych. „Nauka jest budowlą wzniesioną na faktach”, pisał J. J. Davies w swej książce „On the Scientific Method1. A oto jedna ze współczesnych ocen osiągnięć Galileusza, pióra H. D. Anthony’ego: „Nie tyle obserwacje i eksperymenty, które przeprowadził Galileusz, doprowadziły do zerwa-
J. J. Davies, On the Scientific Method, Longman, London 1968, s. 8