lotne samolotu (mniejsza moc, inne rozmieszczenie mas oraz zmiany aerodynamiczne), że takie operacje jak start i lądowanie staty się po prostu niebezpieczne.
W połowie 1942 roku nieudane MK II F zastąpiono znakomitymi MK VI F, na których dywizjon latał do czasu wprowadzenia samolotów typu DH Mosquito.
Warto może wspomnieć, że australijskie Beaufightery MK2I utyte bojowo na dalekim wschodzie, duły się tak dalece we znaki Japończykom, że u-zyskały złowrogie miano szepczącej śmierci Na szczególne podkreślenie jednak oraz wyróżnienie zasługuje rola jaką Beaufightery odegrały w latach 1940-^-41 w walkach z nocnymi bombowcami i utrwaliła się w tym czasie opinia, iż zaatakowany przez Beau samolot npla nie miał praktycznie żadnych szans na powrót do bazy.
BUDOWA
Bristol Beaufighter MK VI F był dwuosobowym, dwusilnikowym średniopłatem konstrukcji całkowicie metalowej z podwoziem chowanym w locie.
Napęd samolotu stanowiły dwa silniki w układzie podwójnej gwiazdy, Bristol Hercules o mocy 1670 KM każdy
Dane taktyczno-tcchniczne
masa własna (kg) — 6100 masa w locie (kg) — (9400 prędkość maks. (km/h)
prędkość przelot, (km/h)
pułap (m) — 8500
zasięg (km) — 2400
uzbrojenie:
— 4 działka 20 ram
(240 pocisków na lufę)
— 6 km 7,7 mm.
(1000 pocisków na lufę)
W stosunku do starych, historycznych już konstrukcji autor używa dawnych określeń mocy (KM).
Model wykonany jest w skali 1:33.
WSKAZÓWKI OGÓLNE
Model należy do tzw. trudnych i dlatego podstawowym warunkiem poprawnego wykonania będzie przestrzeganie jak największej dokładności przy wycinaniu części, zastosowanie dobrego kleju oraz unikanie pośpiechu. Plany zakładają wykonanie metodą stykową, bez wszelkich zbędnych sklejek,
zakładek itp. Pozwala to, przy pewnej wprawie uzyskać dużą dokładność przy łączeniu poszczególnych segmentów i części.
W zasadzie każdy modelarz ma swój wypróbowany klej oraz swoje sposoby i metody budowy modeli, w związku z czym ograniczę własne sugestie do niezbędnych.
3