DSC06386

96 R. Kotliński, E. Rui ile

mieni. W spągu profilu, na kontakcie z bazaltami, występują warstwy wapieni zdolomityzowanych.

Osady wapienne, w spągu zdolomityzowane z przewarstwieniami krzemieni, korelowane z sej-smokompleksem K*. Zasięg tych osadów wyznacza, zdaniem autora, w rejonie 140° długości zachodniej, cienka warstwa wapieni zdolomityzowanych. Górną granicę akustyczną tego sejs-mokompleksu wyznacza strop osadów wapiennych z przewarstwieniami krzemieni.

Górną część pokrywy osadowej stanowią osady o wieku od eocenu po holocen. Osady te charakteryzują się pewną regularnością przebiegu granic wydzielanych jednostek [Piper i in., 1979; Nis-himura, 1984; Beiersdorf, 1987; Korsaków i in., 1987; von Stackelberg i in., 1987; Kotliński, 1992, 1993 - rys. 4.35].

Osady zaliczone do formacji Lain na przeważającej części obszaru zalegają bezpośrednio na bazaltach. Koreluje się je z sejsmokompleksem E** [Jubko i in., 1990]. Reprezentowane są one przez eoceńskie osady krzemionkowe typu muło-wców radiolariowych, o barwie ciemnoszarej, które są zwięzłe, plamiste i odznaczają się obecnością drobnodyspersyjnych skupień tlenków żelaza. W wierceniu DSDP nr 163 osady tej formacji wykształcone są w postaci iłów zeolitowych i mu-łowców radiolariowych z przewarstwieniami krzemieni, o miąższości około 50 m. Natomiast w wierceniu DSDP nr 161 reprezentowane są one przez mułowce krzemionkowe plamiste, typu za-żelazionych radiolarytów, o miąższości 44 m. Mułowce krzemionkowe mają barwę ciemnobrunatną i odznaczają się oczkową strukturą. Spoiwo bioklastów — grubościennych radiolarii i okrzemek, stanowią minerały ilaste (głównie montmo-rillonit) z domieszką materiału węglanowego. Zawartość Si0_2nmorf. dochodzi do 10%. Spośród minerałów akcesorycznych występują autigeniczny baryt i klinoptilolit oraz minerały terygeniczne. Osady te odznaczają się minimalnymi zawartościami Cu i Mg [Kotliński, 1993]. Natomiast iły zeolitowe są jednorodne i odznaczają się ciemnobrunatną barwą oraz wysoką zawartością frakcji ilastych, której udział waha się od 85 do 95%. Minerały ilaste reprezentowane są przez montmo-rillonit, hydromuskowit i chlory ty. Udział hydro-muskowitu, chlorytów oraz kwarcu i plagioklazów jest wyższy niż w radiolarytach. Charakterystyczna jest obecność czarnych skupień materiału rudnego oraz mikrokonkrecji. Zawartość Si0₂ wynosi średnio 47%, zaś AI2O3 — 13%. W osadach tych rejestruje się najwyższe zawartości Mn, Ni, Cu, Co i Fe. Zeolity reprezentowane są przez filipsyt i klinoptilolit [Kotliński, 1993]. Z kolei, w wierceniu DSDP nr 162, z osadami tej formacji koreluje się poziom marglistych mułów radiolariowych, przewarstwionych z mułami wapiennymi. Zasięg występowania tych osadów ograniczony jest do regionu na zachód od 135° długości zachodniej.

Najpełniejsze wykształcenie w profilu pokrywy osadowej, na zachodnim stoku Wypiętrzenia Wschodniopacyficznego, tj. do 135° długości zachodniej, osiągają osady zaliczane do formacji Markizkiej i Clipperton (fot. 4.4).

Do formacji Markizkiej zaliczono osady ol ceńsko-mioceńskie, reprezentowane przez zróżnicowane litologicznie wapienie, w spągu marg-liste. Korelowane są one z sej sm o kompleks a mi D i C***. Profil osadów w wierceniu DSDP nr li jest stratotypowy dla tych sejsmokompleksów. Miąższość osadów tej formacji dochodzi d 155 m. Występujące w dolnej części profilu osady wapienno-margliste koreluje się z sejsmokor leksem D [Jubko i in., 1990]. W kierunku wschoc nim miąższość ich maleje, głównie w rezultacie stopniowego wyklinowywania się, aż wreszcie ulega całkowitej redukcji.

W górnej części profilu tego wiercenia osady wapienne, w stropie z charakterystycznym poziomem żelazistych mułów radiolariowych, korelowane są z sejsmokompleksem C. Górną granicę, stanowi charakterystyczny poziom żelazistych mułów radiolariowych. Osady wapienne wykazują barwy biało-szare do żółto-szarych i odznaczają się teksturą masywną, strukturą ilasto-mułkową oraz średnią gęstością 1,45 g/cm³. Zawartość CaC0₃ przekracza 80%. Minerały ilaste reprezentowane są przez autigeniczny montmorillonit żelazowy, chloryty i kaolinit. Główny składnik frakcji mułkowych stanowią bioklasty kokkolitów, a z minerałów akcesorycznych występują m.in. pirokseny i epidoty oraz mikrokonkrecje [Kotliński, 1993].

W wierceniach DSDP nr 160 i 159, w profilu pionowym pokrywy osadowej, zalegają osady mioceńskie zaliczane do formacji Clipperton. Wykazują one określone cykliczne następstwo, wyra-

Profil stratotypowy sej.smokomplck.su K - miąższość 126 m, wiercenie nr 163, 163A, 11°14,5' szerokości północnej, 150°17,5 długości zachodniej, głębokość dna 5230 m, fundament bazaltowy na głębokości 276 m (Initial Report, vol. i6).

” Profil stratotypowy sejsmokompleksu E - miąższość 44 rn, wiercenie DSDP nr 161, 161 A, 10° 12’ szerokości północnej, 139°57' długości zachodniej, głębokość dna 4939 m, fundament bazaltowy na głębokości 245 m (Initial Report, vol. 16 ).

Profil stratotypowy sejsmokompleksów D i C - miąższość 155 m, wiercenie DSDP nr 161, I61A, 10° 12’ szerokości północnej, 139°57', długości zachodniej, głębokość dna 4939 m, fundament bazaltowy nn głębokości 245 m (Initial Report, voł. 16).