DSCN1947

6. Zatrudnienie, praca zawodowa i hrrrafcu

- po drugie. sos gospodarki na początku XXI wieku w Polsce przyprawi swoistą patologię pracy niż jej pożądane prawidłowości Przy*, czone w części pierwszej niniejszego rozdziału przykłady i ilustracje nące^t deimnycn potwierdzeniem.

6J. Bezrobocie jako cecha gospodarki wolnorynkowej i przejaw patologii społecznej

Literatura na temat bezrobocia jest już wyjątkowo bogata, przy tym wiek aspektom. Dominuje określenie, że bezrobocie to zjawisko braku pract zarobkowej dla < «ób zdolnych do pracy i poszukującej jej. Ale w haibtż ascyldopcdycinych podkreśla się też, że bezrobocie to zjawisko gospodarze polegające m tym, iż pewna część ludzi zdolnych do pracy i poszukujących je aśe znajduje zatrudnienia. Jego miarą jest stopa bezrobocia, będąca relacją ficz-by zarejestrowanych bezrobotnych do zasobu siły roboczej lub do liczby tajności w wieku produkcyjnym. Według ustaleń ustawowych bezrobotnymi ą osoby zdobię i gotowe do pracy, pozostające bez pracy, jeżeli;

-    nie pobierają emerytury,

-    ase są wtascażrfairu gospodarstwa rolnego,

-    nie prowadzą działalności gospodarczej.

Zbliżonych określeń, stwierdzeń i interpretacji można przytaczać wiele. Zamcercjowanych odsyłamy do opracowań: M. Rabaja, M. Podgóreczncga.

JL Lisaka. & Borkowskiej, E. Kwiatkowskiego i arielu innych autorów, a do odpowiednich ustaleń prawnych.

Z pozycji nauk o pracy, w tym głównie pedagogiki pracy, psychologa pracy i socjologii pracy, do rangi najwyższego problemu powiązanego z bezrobociem urastają aspekty - społeczny i indywidualny, w tym osobowościowy. Słowem, niewiele watra jest organizacja życia społecznego, w której miliom >uda w okres*e swojej aktywności zawodowej, mimo usilnych starań, nie mogą ifzeczywtstniać «ę w wymiarach im przez naturę przypisanych, nie mogą trz wywiązywać ssę ze swej podstawowej powinności, jaką jest praca zawodowa. Niewiele srane jest też kłeołogśzoragroc na temat wartości j podmiotowości człowieka, któremu nie stwarza się moźłrwośd bycia podmiotem pracowni-czym. Powyższe utwierdzenia tym bardziej odnoszą się do absolwentów szkól asstkayB 1 szkół wyższych, którym w przerażająco dużych wymiarach sugeruje B roepocrywanic swojej kariery zawodowej od zasiłku dla bezro-HHH Nie oznacza to jednak, że najbardziej pożądanym i uzasadnionym

6.4. Powodzenia i niepowodzenii juwcAkm* ptwańeycfe    .    ; ^:    $$$

dążeniem organizatorów żywa społecznej w dat amkm i w tkali tw&s powinno byc dążenie do całkowite) likwidacji bezroboen wśuKyMMkspnąw-darczcgo i społecznego. W maniokach gospodarki rynkowej przyjmuj su,

- bezrobocie w nadmiernych wymiirarti powoduje wytwarzanie się twaisU} patologii społecznej i z tego powodu wymaga IwppibPPiiMi^ łania: przykładem okicgi przeciwdziałania jApaMp i wspieranego przez państwo może być rozległa już działaifttńć urzędów pracy Co kesjydj będzie mowa w kolejnych rozdziałach);

-bezrobocie w granicach do S-Mfc (w rozumieniu stopy proasKowcj) cr»k-nwMejajitowyittpnwltowwrpAnMppdaa^ioata^M-noścś jako znaczący motyw, poszanowania 1 ttatwuwcypaAwjwa realizowanej, nawet w warunkach trudnych. Reprezentanci mś o fanty, w tym pedagodzy pracy, skłonni m uznać tę prawidłowość i tarować się iw* także w prowadzonych przez siebie rtnsłiamrii tu— nuaryfnrrłi mt tf» łeczno-wychowawczych.

Prot S. Borkowska stwierdza, żc kraje .Złote; Triady*¹ 4' poKawiK w pięć głównych kierunków zapobirg—i bezrołwdo:

1)    wzrost elastyczności zatrudnienia i płat.

2)    przekształcenie zbiorowych stosunków pracy,

3)    rozwój zarządzania zasobami pracy, nastawiony na wwewowaPte * mw-P ludzki.

4 (edukację i szkolenie zawodowe.

5) zwiększenie zdolności firm do tworzenia mżtpcfaacy. eatinm staży przede w szystkim redukcja podatku od osób pumiwii otatpiWhaaBtyiwep** 1    Można przyjąć, że przynajmniej dwa lit—1B Bpag i łWf -zskłaitjł

znaczący udział pedagogia pracv. piycNułogii pmcy I aacjałogn pmn w ich realizacji. Oznacza to.

6.4.    Powodzenia i niepowodcerna zawodom fneogoepA

W 2002 roku ukazała sic pna nod untodomr (...). Nawiązuje ona do WydaB^ w I97S raka

¹⁴⁵ Chodzi o kraje najwyżej rozwinięte gapiO—1. NąMCaaOWjąA'mH|^^H omówione rozwiązani;1 moddosre wOnritriaw regaSowBiaptAfetaBWpatylpafe^ ki społecznej fUSA, kraje UE i japom*}.

^!4* S. Boiłurwska. op-cit. s. 14