DSCF6494

176

Andrzej Chojnowski

ła deklaracja pułkownika Koca, w środowisku kobiecym odżyły dawne |    sai

dyskusje, a kobieca elita raz jeszcze spróbowała włączyć się w ideowe i    pr

spory piłsudczyków. Ten ciekawy, a pomijany dotąd przez historyków, f    -s]

aspekt wydarzeń u schyłku Drugiej Rzeczypospolitej wymagałby już I    fq

jednak osobnego opisu.    Fi

1

z wcześniej wyrażanymi poglądami miała to być organizacja społeczno- i -oświatowa, unikająca wszelkiego rodzaju uwikłań politycznych, a za jej główne zadanie uważano inspirowanie „pracy nad samym sobą”, budzenie j ambicji czynu, odwagi i przedsiębiorczości życiowej. „Samopomoc”, podobnie jak i dalej istniejący ZPOK, nie przejawiały poważniejszej aktywności. W 1937 r. zgłosiły one akces do Obozu Zjednoczenia Narodowego, przy czym w przypadku samej Moraczewskiej ta nowa próba konsolidacji sanacji ożywiła dawne ambicje. „Samopomoc” zwróciła swą uwagę na kwestie polityczne, a jej założycielki zaczęły składać memoriały, bywać na audiencjach u najwyższych dostojników państwowych, itp.⁵⁷Pod wpływem rozwoju sytuacji, której kierunek symbolizowa

er <ś

⁵⁷ Tamże, SSK 4, Kronika codziennej działalności t. III, m.in. zapisy z 2 X 1931 (audiencja u marszałka Rydza-Śmigłego) i 7 X 1937 (audiencja u prezydenta na Zamku)