DSCN6015

Ryc. 2®. Wrocław. Kościół Bożego Ciała — fragment wnętrza po odbudowie powojennej.

żebra sklepień widoczne są w izbie wieży. (Polichromia ta niewątpliwie pochodzi z końcowego etapu budowy kościoła, tj. z XV wieku.

W kościele św. Elżbiety we Wrocławiu w toku robót malarskich wnętrza stwierdzono istnienie malowania żeber w odcieniach czerwieni⁴⁰.

Podobną do omawianego typu polichromię miała sala biblioteki kapitulnej we Wrocławiu z początku XVI w., w której kamienne żebra sklepień zachowały ślady czerwonej farby, a zworniki były malowane wielobarwnie.

Izba z wykuszem na terenie dawnego żarniku na Ostrowiu Tumskim we Wrocławiu, będąca prawdopodobnie resztką kurii kanoniczej z końca XIV w., miała także polichromię tego typu, wykonaną prawdopodobnie

** Informację o tym zawdzięczam drowi inż. Ro zpę d o w S'k i e m u.

już później, w XV wieku. Ściany izby pokryte były bielonym tynkiem, a kamienne żebra i profile pomalowane ciemnoczerwoną farbą, której ślady są jeszcze zachowane. Ten późno-gotycki sposób polichromii wnętrza rezygnuje już z ukazania prawdziwego wątku ceglanego, narzucającego pewne ograniczenia w kompozycji, nawiązuje jednak do niego kolorystycznie i formalnie. Sposób ten dawał możliwości bogatszego i bardziej dekoracyjnego polichromowania profilów i elementów architektonicznych wnętrza, zmieniając się nieraz w polichromię malarską zgodnie z ówczesnymi tendencjami artystycznymi.

U schyłku omawianego okresu zaobserwowano też inny przykład efektów potchromicz-nych, wynikających z zestawienia materiału ceglanego i kamiennego, w zespole klasztoru i kościoła bernardynów, wzniesionego w końcu XV w. Powierzchnie ścian łącznie z ościeżami i wszystkimi profilami w kościele i wnętrzach parteru klasztoru pozostali