134
- - Biologia - repetytorium dla kandydatów ma akademie medycy
tlTeny vrn W^CS* U*C*a<^ Golgicgo (G). Z układu lego pochodzi błona lizosomalna, a także „dojrzewają"!
wytwarzane w ziarnistej siateczce śródplazmatycznej (ER). Miejsce wnikania siateczki do woreczków strefy Golgicgo uduło się wykazać w obrazach ultrastnikturalnych. W ten sposób powstają lizosoniy (L - czwarta litera skrótu GERL).
Ponieważ w analogiczny sposób wytwarzane są w komórce prawic wszystkie związki o charakterze wydzielin, przeto z cytofizjologicznego (cytofizjologia - nauka o czynnościach komórki) punktu widzenia słuszne jest uznanie lizosomów za wydzielinę. Istnieją wyspecjalizowane komórki, które wydzielają lizosomy poza obręb własnej cytoplazmy i proces ten ma duże znaczenie biologiczne - zjawisko takie zachodzi np. w przebiegu przebudowy organizmów (np. przebudowa kości), w zdobywaniu pokarmów (np. trawienie owadów przez rośliny owadożeme). w regulowaniu wydzielania hormonów (np. tarczycy czy przysadki mózgowej) itp. Enzymy lizosomalnc uwalniane są także do krwiobiegu - organizmy ssaków wytworzyły cale systemy obronne, mające za zadanie unicczynnienie tych enzymów. Nieprawidłowości w działaniu owych systemów obronnych są prawdopodobnie przyczyną takich chorób, jak np. rozedma płuc u człowieka.
Pornk«vsomv (odkryte przez Ganslera i Rouillera w 1954 r.) nazywane bywają również I mikrociałkami i występują zarówno w komórkach roślinnych, jak i zwierzęcych. Są to organcłeH
0 kształcie owalnym, średnicy 0.6-0.7 pm. otoczone pojedynczą błoną i mogą zawierać wewnątrz tzw. rdzeń. W pcroksyzomach stwierdzono obecność licznych enzymów, głównie oksydaz i kaalSŁ Peroksydaza i katalazy rozkładają nadtlenek wodoru zgodnie z reakcją:
Nadtlenek wodoru jest silną trucizną, jego obecność w cytoplazmie jest zatem wyjątkowo niepożądana. Peroksyzomy pełnią więc rolę odtruwającą. Ich liczba uzależniona jest od tego, czy w danej komórce powstaje nadtlenek wodoru w toku przemian metabolicznych i w jakiej ilości. Największa ilość nadtlenku wodoru pojawia się w komórkach roślinnych jako następstwo fotosyntezy, dlatego też komórki roślinne, zwłaszcza komórki miękiszu zawierają liczne peroksyzomy. W organizmie człowieka znaczna liczba peroksysomów występuje w komórkach wątrobowych - w wątrobie boweim |_ zachodzą najbardziej zróżnicowane przemiany metaboliczne, między innymi utlenianie kwasu moczowego i aminokwasów, w których to reakcjach powstaje nadtlenek wodoru.
Glióksyzomy to organcle o niemal identycznej budowie, jak peroksysomy, lecz występujące u roślin, grzybów, glonów, a nie występujące u zwierząt. W glioksysomach zachodzi cykl ylinksvlanowv (nor, rozdz. 5.3.7.2).
Proteasomy to małe organelle zbudowane z kompleksów białkowych, których zadaniem jest trawienie białek o nieprawidłowej budowie oraz białek połączonych z ubikwityną. Białka zdenaturowanc. uszkodzone lub o nieprawidłowej budowie powinny być rozpoznane przez komórkę
1 usunięte z niej. Proces ten polega na przyłączaniu kilku cząsteczek ubikwitvnv (łańcucha peptydowego zbudowanego z 76 aminokwasów) do reszty lizynowej danego białka. Białko połączone z ubikwityną jest rozpoznawane i trawione przez proteasomy.
Wodnlczki (wakuole) występują zarówno w komórkach zwierzęcych (ryc. 4-3), jak i roślinnych (ryc. 4-4). W komórkach zwierzęcych są one zazwyczaj drobne i liczne; mówi się o ..systemie wakuolarnym". w którego skład wchodzą zarówno wymienione już organele: cysterny siateczki śródplazmatycznej, system Golgiego, lizosomy, peroksysomy, jak i liczne wodniczki zawierające wydzieliny bądź wydaliny komórki. System ten - bardzo rozbudowany - łączy się ze środowiskiem, w jak im komórka się znajduje za pośrednictwem kanalików siateczki śródplazmatycznej gładkiej i szorstkiej. (A więc - z tego punktu widzenia można stwierdzić, że środowisko zewnętrzne wnika do wnętrza komórki, wytwarzając w niej system wakuolamy.) W niektórych komórkach zwierzęcych (np w komórkach nabłonka żołądka, wydzielających kwas solny) system wakuolamy jest bardzo dobrze rozbudowany.