DSCN6173 (Kopiowanie)

156 Biologia - repetytorium (Ha kandydatów no akademie medycy

Lipidy występują w osoczu w ilości od 5 do 8 g/l. Są to przede wszystkim: ghotoWroK* ilości od 3.9 do4,7 mmol/l osoczu|fosfolipidy (3 g/l osocza).triglicervdv( 1,5 g/l osocza), a także witaminy rozpuszczalne w tłuszczach, hormony sterydowe i wolne kwasy tłuszczowe. Poza tymi ostatnimi, lipidy w osoczu, nierozpuszczalne w wodzie, występują w postaci związanej z białkami, jako tzw. liooproleiny. Lipoprolciny osocza dzielimy na: chylomikrony (średnica 75- 100 nm). lipoprolciny

0 bardzo malej gęstości (VLDL; średnica 30 - 80 nm), lipoproteiny o pośredniej gęstości (IDL; średnica 25 - 40 nm), o małej gęstości (LDL; średnica 20 nm) i wreszcie lipoproteiny 0 dużej gęstości (HDL; średnica 7,5 do 10 nm).

Ponieważ w komórkach organizmu stale powstają kwasy (np. kwas mlekowy, węglowy, kwas moczowy), a także spożywanie pokarmów może powodować wprowadzanie do ustroju kwasów (np. z kiszonych ogórków, kapusty lub z cytryny), dla utrzymania równowagi kwasowo-zasadowej krwi i płynów tkankowych konieczne jest utrzymywanie ich właściwości buforowych. Właściwości buforowe to zdolność utrzymywania stałego odczynu (pH) krwi, pomimo dostarczania do niej oraz pobierania z niej kwasów i zasad. Utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej krwi związane jest z występowaniem w niej krwinek czerwonych oraz buforów: wodorowęglanowego, fosforanowego

1 białek osocza.

Co do krwinek czerwonych, to w płucach we krwi tętniczej aniony chlorkowe (Cl ) przechodzą z wnętrza erytrocytów przez ich błonę do osocza; zaś we krwi żylnęj w tkankach jony te wracają do krwinek. Powrót jonów chlorkowych do krwinek czerwonych sprzyja utrzymaniu stałego odczynu osocza krwi żylnęj.

Bufor wodorowęglanowy jest najważniejszym buforem osocza. Utworzony jest on z kwasu węglowego, powstającego z połączenia dwutlenku węgla z wodą i dysocjującego na jon wodorowy i anion węglanowy:

[hco₃-]

[H,COJ

Bufor fosforanowy i bufor białek osocza wiążą zarówno kwasy, jak i zasady.

C.hłonka jest to część osocza, przedostająca się przez ściany naczyń przedwlosowatych i włosowatych. Ze względu na wyższe ciśnienie osmotyczne panujące w naczyniu niż poza naczyniem, część osocza (głównie woda i substancje niskocząsteczkowc) przefiltrowuje się przez komórki śródbłonka i błony podstawne i trafia do przestrzeni okołonaczyniowych. Białka krwi trafiają do chlonki w ilości mniejszej niż 1%. Chłonka zawiera szereg cennych dla organizmu związków, jest zatem ważne, aby wróciły one do krwi. Dzieje się tak dzięki układowi naczyń chłonnych, które zaczynają się w przestrzeniach międzykomórkowych i nastgjnie łączą się w coraz to większe przewody aż do powstania przewodu piersiowego i przewodu chłonnego prawego, które uchodzą do dużych żył. Oczywiście, drogą naczyń chłonnych szerzyć się mogą również bakterie lub inne czynniki zakaźne, dlatego też chlonka, płynąc w naczyniach chłonnych, przedostaje się przez węzły chłonne, pełniące funkcje obronne. Naczynia chłonne odprowadzają też do krwi szereg białek powstających w wątrobie.

4.4.3. Tkanka mięśniowa

Wykonywanie ruchów u większości zwierząt możliwe jest dzięki wydłużonym komórkom, mającym, zdolność kurczenia się. Poprzez skurcz komórki te oddziałują na fragmenty szkieletu na przykład przemieszczają kości względem siebie - i nazwane zostały komórkami mięśniowymi, W organizmie człowieka wyróżniamy trzy typy tkanek mięśniowych: gładka, poprzecznie pnAnuaiu szkieletowa i poprzecznie prążkowana serca.

4.4.3.1. Tkanka mięśniowa gładka

Jest to najwcześniejsza ewolucyjnie tkanka mięśniowa występuje już u płazińców. Zbmlęwmw jen / komórek wrzecionowatego kształtu, o wydłużonym jądrze, zwanych uuuoUau (ryc 4-34