DSCN6356 (Kopiowanie)

7. Przegląd świata istot żywych i ich klasyfikacja

szkół średnich i podstawowych. Wybierając się na grzyby trzeba je dobrze znać - główna zasada grzybobrania to zakaz zbierania grzybów, co do których nie ma się całkowitej pewności, że są jadalne. Po drugie - żadnych grzybów nie wolno jeść na surowo. Nie wolno zbierać grzybów zgniłych i spleśniałych (pamiętajmy, że szereg gatunków pleśni wytwarza toksyny), nie należy też spożywać owocników starych. Prawidłowy sposób zbierania grzybów polega na tym, iż grzyb ujmujemy w dolnej części trzonu i wykręcamy. Nic należy obcinać trzonków nożem - po pierwsze, w glebie pozostaje wówczas fragment trzonu (można przegapić charakterystyczną cechę, np. obłonioną “bulwę” muchomora - ryc. 7-25 i 7-27). Po drugie, pozostawiony fragment owocnika może stanowić drogę dla wniknięcia pasożytów, które zniszczą całą grzybnię.

Objawy zatrucia grzybami mogą różnie przebiegać, w zależności od gatunku grzyba, jego ilości, wrażliwości jedzącego itp. Zazwyczaj jako pierwsze pojawiają się objawy zatrucia pokarmowego: bóle brzucha (reakcja alarmowa organizmu na wniknięcie trucizny), wymioty i biegunka (usuwanie trucizny z przewodu pokarmowego). W przypadku muchomora sromotnikowego objawy te mogą wystąpić późno, po 8, a nawet 24-48 godzinach od spożycia; wówczas toksyny krążą już we krwi lub związane są z tkankami. Podejrzenie zatrucia grzybami powinno spowodować natychmiastową interwencję lekarską; należy też zabezpieczyć resztki grzybów (a także treść wymiotów, by móc przeprowadzić badanie zarodników) celem rozpoznania gatunku, który spowodował zatrucie. Zasady pierwszej pomocy w przypadkach zatrucia grzybami (a także trującymi roślinami) przedstawia tabela 7-IX.

Tabela 7-IX. Postępowanie w zatruciach trującymi grzybami i roślinami na miejscu wypadku (pierwsza pomoc)

Należy:

Nie wolno w żadnym przypadku:

1. Ustalić gatunek grzyba (rośliny) spożytego przez zatrutego.

2. W razie wątpliwości co do rodzaju trucizny dowiedzieć się o miejsce, w którym nastąpiło zatrucie.

3. W przypadku doustnego zażycia trucizny spowodować wymioty:

- przez podrażenienie gardła palcem lub łyżeczką,

- przez podanie do wypicia ciepłej wody z solą (1 łyżka soli kuchennej na szklankę wody).

4. Przy wymiotach samoistnych u chorego nieprzytomnego ułożyć go na boku aby uniknąć dostania się wymiocin do układu oddechowego.

5. Jeżeli chory jest przytomny, można mu podać:

- węgiel aktywowany,

- zawiesinę z mąki.

6. Zapewnić bezpieczny transport (np. karetką pogotowia).

7. Dostarczyć do szpitala wraz z zatrutym:

- grzyby (resztki potrawy),

- roślinę lub lek roślinny.

1. Zabrać zatrutego z miejsca wypadku nie usiłując znaleźć trucizny, która mogła spowodować zatrucie.

2. Zaniedbać zasięgnięcia informacji co do miejsca, skąd pochodziła substancja (roślina, grzyb) trująca.

3. Prowokować wymiotów u chorego

- nieprzytomnego,

| sennego (nic spełniającego poleceń),

- mającego drgawki.

4. Pozostawiać nieprzytomnego wymiotującego bez opieki.

5. Podawać choremu leków (bez decyzji lekarza), a także mleka, oleju rycynowego ani żadnych tłuszczów (ułatwiających wchłanianie trucizn).

6. Przenosić ciężko zatrutego leżącego płasko na plecach.

7. Zaniedbać zabezpieczenia i dostarczenia do szpitala wszelkich czynników toksycznych, które mogły spowodować zatrucie.