83
'7Vcufvc/a antyku eHr
cie hierarchicznym, w którym grupa Chrystusa, Mam Chrzciciela wysuwa się na plan pierwszy na mocyWr^ dniej bliskości Matki i Chrzciciela wobec Wc (macierzyństwo Maryi i profetyczna wiedza Jana). « nieniu od drugoplanowej i pośredniej roli świadectwa w Symeona, Zachariasza i Elżbiety. Jak utrzymuje Wa\u*r ksandryjska proweniencja miniatury uprawnia do «yzhla no-mistycznej egzegezy przedstawienia, wyrażającego ^ kontemplacji Boga w ciele przez najhardziej beipoirtdnś świadków jego teofanii®.
W roku 563 Paweł Silencjariusz. poeta i urzędnik kancelarii dworskiej, wygłosił dedykowany cesarzowi JustysMMta wi i patriarsze Eutychiosowi poemat pt. Opis kościoła Bok) Mądrości, złożony z niemal 900 beksametrów na okazję llMś wacji katedry Św. Sofii. Opisując przegrodę ołtarzową ooMŹa łającą prezbiterium od nawy, autor wymienia umieascuwiB niej wizerunki w medalionach:
%
\
V
i
In medio immaculati Dei, ąui humanae sine semine fonsssl guram induit, imaginem descripsit; alibi alstorum ac pronas cervices submittentium sculpsit ezercttum. I ł Miki u** praecones ferreus Stylus impressit, pnores scilicet snteęua* wHft camem assumeret, a ąuorum ore venturi Chnsti produt oncutat Sed neąue eorum praetermisit effigies, ęuibus ssgena »r*tuildp* scium rete, quique, communibus vitae relictis officns scełersusęst curis, caelestis regis secuti sunt mandata, viros ezpiscsntsa. \ -\A» bi vero ars descripsit Matrem Christi, splendor i s setenu vas, ctitag quondam venter ventris opificem in sacro sluit unu1.
(W środku wyrył wizerunek niepokalanego Boga. który bet udna łu ludzkiego nasienia przybrał postać człowieka; gdzie indziej wyrzeźbi! popiersia uskrzydlonych aniołów, skłonione karki posłusznych wojsk. (...) W innym miejscu żelazny rylec wycisnął wizerunki ImmIN dów Boga, którzy poprzedzili Jego Wcielenie i z ust których wysila zapowiedź mającego przyjść Chrystusa. Nie pominął również wie* runków tych, którzy byli rybakami łowiącymi ryby w sieci, tych, którzy
7 PC 86, t. 2, 2146-2146; sob. także Ch. Wsltsr, FWtW on thr
Deetis, z. 171 (próba interpretacji opiau Silsncjanusta)