DSC77

DSC77



302 JEGO SOBOWTÓRY c z r. o w i u k

w epoce klasycznej ogólną teorię języka’. Na pierwszy rzut oka to związek podobieństwa i symetrii. Teoria słowa wyjaśniała tam, w jaki sposób język może przekroczyć własne granice i afirmować byt — poprzez ruch zabezpieczający równocześnie sam byt języka, bo język powstaje i otwiera swą przestrzeń tylko tam, gdzie już istnieje, choćby w niejawnej formie, słowo „być”; analiza skończoności analogicznie wyjaśnia, jak byt człowieka zostaje zdeterminowany przez pozytywności zewnętrzne wobec niego i zanurzające go w głębi rzeczy, choć z drugiej strony ten skończony byt umożliwia każdej determinacji ujawnienie swej pozytywnej prawdy. Podczas gdy teoria artykulacji pokazywała, jak ten sam ruch wykrawa słowa i przedstawiane przez nie rzeczy, analiza podwojenia cmpiryczno-transcendentalnego pokazuje, jak dzięki nieskończonej oscylacji godzi się to, co dane w doświadczeniu, z tym, co doświadczenie umożliwia. Poszukiwanie pierwotnych desygnacji języka rozbudzało — w najcichszym wnętrzu słów, sylab, ba! dźwięków — uśpioną reprezentację, która stanowiła ich zapomnianą duszę (trzeba było tedy wydobyć ją na jaw, zmusić do mówienia i śpiewu — na uprawomocnienie myślenia, na chwałę poezji); w analogiczny sposób refleksja współczesna w bezwładnej gęstości niemyślanego zawsze widzi Cogito — tę myśl uśpioną tym, czego nie myśli, trzeba ożywić, narzucić jej zwierzchność „myślę”. Istniała wreszcie w klasycznej refleksji o języku teoria derywacji — pokazywała ona, jak język od zarania, od chwili narodzin, odkąd zaczynał mówić, ześlizgiwał się we własną przestrzeń, kierował ku sobie, odwracając się od pierwotnego przedstawienia i — nawet najstarsze — słowa przedkładał uwikłane w retoryczne figury; odpowiada tej analizie wysiłek myślenia o zawsze pozostającym w ukryciu źródle, zmierzający tam, gdzie istotę człowieka określa jego stosunek do siebie, jego „tak daleko stąd, tak blisko”.

jednakże ta gra korespondencji nie powinna stwarzać złudzeń. Nie należy wyobrażać sobie, ze klasyczną analizę dyskursu kontynuowano przez lata, zmieniając jedynie jej przedmiot; że jakaś bezwładność historii podtrzymywała jej tożsamość mimo tylu mutacji po sąsiedzku. Cztery segmenty teoretyczne, określające przestrzeń gramatyki ogólnej, de facto nie przetrwały — rozproszyły się, zmieniła się ich funkcja i stosowalność, przekształciły całkowicie swój z.ikres, odkąd pod koniec XVIII wieku zanikła teoria reprezentacji. Przez całą epokę klasyczną funkcją gramatyki ogólnej było pokazywanie, jak do wnętrza sukcesywnego ciągu reprezentacji może wniknąć język, który — manifestując się w prostej i subtelnej linii dyskursu — zakłada formy symultaniczne (afirmację egzystencji i koegzystencji; wykrawanie przedstawianych rzeczy i tworzenie powszechników; źródłowy i nieusuwalny stosunek słów


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
tworzywa sztucznego jest często tak silnie związany z jego charakterem, że można na pierwszy rzut ok
DSC83 CZŁOWIEK 1 JEGO SOBOWTÓRY 308    _____ czym jest myślący człowiek, tym ws
kupisiewicz dydaktyka ogólna8 158 Dydaktyka ogólna Ze względu na pierwsze z wymienionych kryteriów
DSC73 298 CZŁOWIEK I JEGO SOBOWTÓKY zrekonstruować epoka klasyczna; różni się także (choć związana
DSC55 280 CZŁOWIEK I JEGO SOBOWTÓRY Natomiast tam, gdzie styka się reprezentacja i byt, gdzie krzyż
DSC61 286 CZŁOWIEK I JEGO SOBOWTÓIy filozofia pracy uważa ją za wyalienowane myślenie i ideologię,
DSC75 300 CZŁOWIEK I JEGO SOBOWTÓRY nc, natomiast niemający początku czas ludzki objawiał możliwej
DSC 77 14 1. Wułęji ryczno-pnlitvcznc powołanie człowieka lub jego charyzmatyczne uzdolnieni* „Ważna
DSC?77 Rozdział szósty HETYCI 1. BOG SLOSCA jego wszystkowidzenia jest to, że ma trzy pary oczu
IMG 93 [3] Pisarz i jego sobowtór 49 biograf izmowi, ale obie tendencje prowadzą tak czy inaczej do
IMG 96 Pilarz i Jego sobowtór m w podświadomości pisarzy, czytelników i badaczy. Trudno orzec, czy t
6. Kultura w epoce Klasycznej -    rozwój szkól filozoficznych w Atenach -
IMG77 (4) 11() M l.ohockl. W trosce o wychowanie w szkole Ogólna charakterystyka klaryfikacji warto
16252 IS DSC77 (Large) *r. ^^4 %&SC * ** * r** i j ii v J . # » i K ’ 1^; t r 3r } F i r
GCL GCL napisano w Javie, jego składnia jest bardziej ogólna i wolna od Javy, przez co implementacja

więcej podobnych podstron