W rozkładzie o asymetrii dodatniej obserwacje skupiają się przy wartościach cechy niższych od średniej arytmetycznej, a zatem różnica X - D > 0. Relacja średnich w tym wypadku jest: D < Me < X .
Z kolei w rozkładzie o asymetrii ujemnej relatywnie liczne są jednostki posiadające wartości cechy wyższe od średniej arytmetycznej, a zatem różnica
Rys. 2.6. Położenie miar średnich w rozkładach o różnej asymetrii
Oprócz oceny kierunku asymetrii bada się jej natężenie (silę). Służą do tego miary względne, w których odległości między miarami położenia są przyrównywane do odpowiednich miar dyspersji.
Klasyczną miarą asymetrii jest moment trzeci względny. Stosujemy go w analizie szeregów rozdzielczych punktowych i przedziałowych, gdy możliwe jest obliczenie średniej arytmetycznej. W pierwszej kolejności liczymy moment trzeci centralny jako średnią arytmetyczną z podniesionych do potęgi trzeciej odchyleń wartości cechy od średniej arytmetycznej1
(2.42)
Miara ta pokazuje nam kierunek asymetrii następująco: p3 =0 szereg symetryczny, w którymi odchylenia dodatnie (.v, -.v)>0
i ujemne (.v, - ,v) < 0 znoszą się nawzajem;
p3 > 0 szereg o asymetrii dodatniej, w którymi odchylenia dodatnie przeważają nad ujemnymi;
p3 < 0 szereg o asymietrii ujemnej, gdzie odchylenia ujemne przeważają nad dodatnimi.
Silę i kierunek asymietrii oceniamy, obliczając moment trzeci względny, będący ilorazem momentu trzeciego centralnego i odchylenia standardowego podniesionego do trzeciej potęgi:
(2.43)
Na podstawie badań empirycznych ustalono, że miara ta może przyjmować wartości z przedziału -2<a3 <2. Im bliższy zera jest moment
Moment trzeci centralny może bvć wyrażony za pomocą momentów zwykłych, por. wzór (2.12),
91