dliwym ustawieniu odłamów, martwica kości, odleżyny, zaniki mięśniowe i przykurcze stawów, przykurcz z niedokrwienia Volkmanna oraz choroba Sude cka — plamisty zanik kości.
Urazy stawów i okolic przystawowych pociągają za sobą różnie nasilone uszkodzenia, począwszy od banalnych stłuczeń i skręceń, a skończywszy na złamaniach śródstawowych i zwichnięciach. Osobny rodzaj uszkodzeń stawów stanowią rany tłuczone i kłute oraz otwarte złamania kości obejmujące również staw.
Stłuczenie stawu (contusio) jest to ograniczone uszkodzenie spowodowane urazem bezpośrednim; objawia się ograniczoną bolesnością lub wylewem krwi.
Skręcenie (distorsio) jest to lekkiego stopnia naderwanie więzadeł i torebek stawowych bez przerwania ich ciągłości. Powstaje ono w wyniku hadmiernej amplitudy fizjologicznego lub patologicznego ruchu. Wskutek gwałtownego naderwania torebki i błony maziowej wystąpić może krwiak i wysięk śród-stawowy. Niewłaściwe leczenie, a głównie osłabienie mięśni po urazie, mogą
Ryc. 140. Uszkodzenia stawu: a — skręcenie, b — uszkodzenia wiązadeł, c — oderwanie fragmentu kostnego, d — nadwichnięcie, e — zwichnięcie, / — zwichnięcie ze złama-
v niem.
d
e
r
być przyczyną trwałych dolegliwości. Leczenie polega na krótkotrwałym unieruchomieniu stawu (gdy odczyn jest duży), a następnie na fizykoterapii i usprawnianiu mięśni stabilizujących chory staw.
Poważniejszym uszkodzeniem jest zupełne przerwanie lub oderwanie więzadeł od kości. Przejawia się to wylewem krwi, dużą bolesnóścją i wystąpieniem ruchów patologicznych lub patologicznego ustawienia stawu.
Leczenie polega na unieruchomieniu w poprawnym ustawieniu co najmniej przez 6 tygodni lub na pierwotnym zeszyciu więzadeł stawu. Przeoczenie uszkodzenia więzadeł i torebki stawowej może być przyczyną niezborności i niestabilności, której następstwem mogą być zmiany zniekształcające.
Zwichnięcia stayrau Terminem zwichnięcia (luxałio articulationis) określa się całkowite przemieszczenia względem siebie powierzchni stawowych. Częś-