Scan 110328 0097

98

6. TECHNIKI PSYCHOTERAPEUTY GRUPOWEGO

TABELA 1. Przykłady ćwiczeń ustrukturalizowanych w psychoterapii grupowej

Uczestnicy dzielą się na pary. Każdy przez kilka minut opisuje siebie partnerowi. Potem wszyscy wracają do grupy. Każdy z uczestników przedstawia grupie swojego partnera z pary i mówi za niego: opisuje jego cechy, przedstawia krótko życiorys, upodobania, aspiracje itd. Następnie wszyscy rozmawiają o tym, jak to jest, gdy się szczegółowo opisuje siebie drugiej osobie, a potem słucha, jak ta osoba przedstawia ten opis grupie. (Otwarta grupa dla osób nadużywających substancji psychoaktywnych, kontynuujących trzeźwienie)

Wszyscy przynoszą na sesję ulubione zdjęcie siebie z przynajmniej jeszcze jedną osobą. Po kolei opisują, co jest szczególnego w tej fotografii, podczas gdy inni kolejno oglądają zdjęcie. Pozostali uczestnicy są zachęcani do podzielenia się reakcjami. (Grupa na oddziale dziennym)

Uczestnicy otrzymują papier i ołówki; mają napisać własny nekrolog. Co chcieliby, żeby o nich zapamiętano? Co ich zdaniem jest trwałym osiągnięciem ich życia? Następnie odczytują „nekrologi" grupie i dzielą się informacjami zwrotnymi. (Grupa osób w żałobie; warsztat na temat śmierci i umierania)

Jeden z uczestników grupy (pytający) wychodzi z pokoju. Grupa wybiera osobę, której tożsamość pytający będzie musiał odgadnąć. Po powrocie do pokoju pytający może zadać trzy pytania. Wszystkie muszą mieć formę: „Gdyby ta osoba była ... (kwiatem, zwierzęciem, samochodem lub czymkolwiek innym), to jaki byłby to ...?". Wszyscy, włącznie z osobą, o którą chodzi, muszą odpowiedzieć po kolei na każde z pytań (na przykład „byłaby lilią tygrysią"), nie ujawniając, o kogo chodzi! Po zakończeniu trzeciej rundy pytań pytający próbuje odgadnąć, kogo grupa miała na myśli. Następnie grupa rozmawia o tym, jak różne sposoby postrzegania tej samej osoby prowadzą do różnych odpowiedzi na to samo dotyczące jej pytanie.

Uczestnicy mają się zastanowić, w jakim są nastroju, a następnie opisać swój nastrój za pomocą dwóch kolorów. Każdy podaje grupie swoje kolory, a pozostali uczestnicy próbują się domyśleć, w jakim dana osoba jest nastroju i dlaczego wybrała te właśnie dwa kolory. (Grupa dla pacjentów przewlekle chorych)

Każdy z uczestników otrzymuje ołówek i siedem karteczek i na każdej z nich ma napisać jedną swoją cechę (na przykład „Jestem nauczycielką", „Lubię muzykę" albo „Jestem namiętny"). Następnie wszyscy mają ułożyć karteczki w takim porządku, by cecha najbardziej powierzchowna znalazła się na górze, a najistotniejsza - na samym spodzie. Każdy przez parę minut w milczeniu zastanawia się nad rezygnacją z pierwszego, najbardziej powierzchownego elementu tożsamości. Potem kolejno przechodzi do następnych karteczek, aż w końcu rozważa odrzucenie cechy najistotniejszej. Następnie procedura ta zostaje powtórzona w odwrotnej kolejności i uczestnicy „odzyskują" kolejne elementy swojej tożsamości - tym razem od najistotniejszego do najbardziej powierzchownego. Na zakończenie grupa omawia myśli i uczucia wywołane ćwiczeniem. (Grupa rozwoju osobistego dla osób zdrowych)

Uczestnicy mają odpowiedzieć na pytanie: „Co byś zrobił, gdybyś miał milion dolarów?". Mogą to być zarówno odpowiedzi żartobliwe, jak i poważne. Grupę zachęca się do inter-