3236692124

z dniem 1 marca 1951 r. W tym właśnie dniu przed 61. laty w więzieniu mokotowskim w Warszawie odbyła się egzekucja siedmiu członków władz konspiracyjnej organizacji „Wolność i Niezawisłość”. Wśród straconych byli przedstawiciele pokolenia, które kontynuowało walkę o niepodległą Polskę: prezes IV Zarządu Głównego WiN - ppłk Łukasz Ciepliński oraz mjr Adam Lazarowicz, mjr Mieczysław Kawalec, kpt. Józef Batory, kpt. Franciszek Błażej, kpt. Józef Rzepa i por. Karol Chmiel.

Międzynarodowy Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej - 13 kwietnia

Dla uczczenia pamięci wszystkich zamordowanych przez NKWD w Katyniu, Charkowie i Miednoje oraz w innych nieznanych dotąd miejscach kaźni - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił 13 kwietnia Międzynarodowym Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej.

W historii Polski Katyń zajmuje szczególne miejsce jako symbol bezwzględności totalitaryzmu sowieckiego, kłamstwa, ale kojarzy się też z walką o prawdę, która zwycięża kłamstwo. Z Katyniem kojarzą się dzieje zbrodni na polskich oficerach popełnionych przez organy bezpieczeństwa wewnętrznego Związku Sowieckiego.

W dniu 17 września 1939 roku Państwo Polskie, które od dnia 1 września walczyło z hitlerowskim najeźdźcą zostało zdradziecko zaatakowane przez drugiego agresora - Związek Sowiecki.

Pomimo odwagi i poświęcenia żołnierzy Wojska Polskiego i Korpusu Ochrony Pogranicza oraz wszystkich obywateli polskich nie byliśmy w stanie powstrzymać Armii Czerwonej, która dysponowała miażdżącą przewagą w ludziach i sprzęcie.

Jesienią 1939 roku Sowieci wzięli do niewoli lub aresztowali około 240 tys. żołnierzy polskich, w tym od 10 do 15 tys. oficerów. Przekazano ich organom Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych (NKWD). Było to rażącym naruszeniem zwyczajów wojennych, uregulowanych Konwencją Genewską z 1927 roku. Według dokumentów NKWD na przełomie 1939 i 1940 roku, w obozach jenieckich pozostawało ponad 40 tys. jeńców. Szeregowych i podoficerów (blisko 25 tys.) władze sowieckie planowały zatrudnić jako darmową siłę roboczą przy budowie drogi łączącej Nowogród Wołyński ze Lwowem oraz w kopalniach surowców strategicznych. Około 15 tys. obywateli polskich znalazło się w tzw. obozach specjalnych NKWD. Generałów, oficerów oraz wysokiej rangi urzędników państwowych - tzn. kadrę dowódczą i elitę inteligencji polskiej - umieszczono w obozie starobielskim. W Ostaszkowie znaleźli się głównie żołnierze Korpusu Ochrony Pogranicza oraz funkcjonariusze Policji Państwowej, Straży Więziennej i Straży Granicznej. Do Kozielska, będącego wcześniej obozem jenieckim dla polskich szeregowych, skierowano oficerów WP.

W dniu 5 marca 1940 roku Józef Stalin wraz z najwyższymi urzędnikami Związku Sowieckiego podpisali rozkaz zamordowania polskich oficerów. Akcja rozstrzeliwania rozpoczęła się w kwietniu 1940 roku i trwała do połowy maja. Więźniów ze Starobielska mordowano w piwnicach NKWD w Charkowie. Jeńców z obozu w Kozielsku transportowano do Lasu Katyńskiego, gdzie rozstrzeliwano ich