32808

Ówczesne bużyce znalazły się w ramach państwa polskiego w latach 1002 - 1031 po zdobyciu ich przez Bolesława Chrobrego.

Słowianie połabscy, Połabianie plemiona zachodniosłowiańskic z grupy plemion lechickich, zamieszkujące od VI wieku ziemie między Morzem Bałtyckim, babę, Hawelę i Odrę. Od wscliodu graniczyli z l.ubuszanami i Pomorzanami, od zachodu przez bimes Saxoniae z Sasami, od południa zaś z plemionami czeskimi.

Podział plemion połabslóch[ cdytllj]

Najważniejsze plemiona wchodzęce w skład Połabian to:

•    Wieleci: Czrezpienianie, Chyżanic, Doleńcy, Posłanie, Nieletycy, Ranowie. Redarowie, Rzeczanie, Stodoranie. Wkizanie. Zamieszkiwali część środkowę (dorzecze rzeki Sprewy i Hoboli). oraz część północno-zachodnię Połabia.

•    Obodrzyce - zwięzek obodrycki - oraz zwięzani z nimi: Bytyńcy. Przewianie. Glinianie. Morzyczanie. Smolińcy. Węgrowie. Waniowie. Zamieszkiwali na północno-zachodnim Połabiu.

•    Serbowie Połabscy - zwięzek plemion serbskich, Głonvieze-Dalemińcy, bużyczanie, Milczanie, Sprewianie. Chutyzi, Su słowie. Kolędy cze. Zyrmunty. Zytyczanie. Zamieszkiwali na południu Połabia.

język Słowian połabskich] cdytUJ]

Słowianie połabscy posługiwali się językami połabslami. spokrewnionymi blisko z językiem pomorskim, polskim oraz czeskim (łęcznie języki, wraz ze słowackim, tworzę grupę języków zachodniosłowiańskich).

Historia [edytuj]

Słowianie połabscy zamieszkiwali tereny między Morzem Bałtyckim, babę, Hawelę i Odrę od VI wieku. We wczesnym średniowieczu stali się celem ekspansji Karola Wielkiego, a później najazdów Sasów. Obodrzyce i Wieleci w VII wieku dostali się pod wpływy państwa Franków. Wyzwolili się z nich w 983 po zdobyciu m.in. Hobolina i Hamburga]!]. Powstanie zakończyła nierozstrzygnięta bitwa pod Białozicmicm, między Tongerę a Muldę - dopływami baby.

W roku 1108 biskupi niemieccy ogłaszaję manifest nawohijęcy do ekspansji na ziemie Słowian połabskich. W XII wieku maję miejsce tzw. Krucjaty połabskie - zbrojne wyprawy wojenne zorganizowane z upoważnienia papieża Eugeniusza III. Feudałowie niemieccy kieruję oręż przeciwko pogańskim plemionom Słowian połabskich. W wyniku licznych wypraw krzyżowych, w których brali udział także schrystianizowani wcześniej władcy polscy, wiele z tych plemion zostaje ujarzmionych. Najdłużej (do pocz. XVIH wieku) ich język i obyczaje zachowały się na zachód od dolnej baby, gdzie mieszkali potomkowie Drzewian. Jedynym władcę słowiańskim który oparł się chrystianizacji i odparł krucjatę był księżę Niklot.

Plemiona lechickie grupa plemion zachodniosłowiańskich, która obok grupy plemion czeskich i plemion łużyckich stanowiła zachodnie plemiona słowiańskie. Z grupy tej wydzieliły się trzy odłamy: plemiona polskie. plemiona połabskie i plemiona pomorskie.

Morawianie (czes.Moiwsn/) - plemię słowiańskie zamieszkujęce krainę historycznę Morawy w Republice Czeskiej, posługujęce się dialektami morawskimi. Najczęściej określani sę jako gałęź narodu czeskiego, aczkolwiek wśród części z nich występuję też glosy odrębności narodowej.

Morawianie (Morawce) żyli również na terenie niemieckiego Ślęska, głównie w okolicach Raciborza i Głubczyc. Po II wojnie światowej zostali w większości wysiedleni do Czechosłowacji, część zadeklarowała się jako Niemcy i wyemigrowała do Niemiec. Pojedyncze osoby pochodzenia morawskiego mieszkaję w województwie opolskim do dzisiaj, ale praktycznie nie czuję już zwięzków z kulturę morawskę.

Serbo łużyczanie, bużyczanie, Serbowie łużyccy, nazwa własna: grnłuż. (Łułiscy) Serbja, dlnłuż. (Ł uźyske) Ser by, nazwa niemiecka: Sorben i Wendett (ta ostatnia dotyczy głównie Dolnołużyczan) słowiański naród zamieszkujęcy bużyce, ziemie leżęce na teiytorium Niemiec. Histoiycznie bużyce obejmuję także niewielkie