34369

założeniami co do natury rzeczywistości i przejawiający się poprzez artefakty - zewnętrzne, sztuczne twory danej kultury”. Definicja la zaproponowana została przez Edgara H.Scheina Inną definicją kultury jest definicja sformułowana przez A.L.Kroebera i C.Kluckhohna. Piszą oni, że „kultura sprowadza się do schematycznych sposobów myślenia, odczuwania i reagowania, nabytych i przekazywanych głównie poprzez symbole, będące tworami grup ludzi i zawierające konkretyzacje w postaci artefaktów”. Obie te definicje uchodzą jako jedne z najbardziej rozpowszecłmionych w literaturze.

Holenderski badacz kultur Geert Hofstede pisze, że „kultura jest kolektywnym zaprogramowaniem umysłu, które wyróżnia jedną grupę społeczną od innych ”.

Zaprogramowanie może być częściowo wspólne dla grup ludzi, częściowo unikatowe, charakterystyczne dla danej jednostki. Autor wyróżnia trzy główne sposoby zaprogramowania umysłu: uniwersalny, kolektywny i unikatowy.

Poziom uniwersalny obejmuje potrzeby bezpieczeństwa, społeczne i samorealizacji; jest identyczny dla wszystkich ludzi.

Poziom kolektywny iest wspólny dla grup społecznych (narodów, mieszkańców regionów, organizacji), jest wyuczony, nabyty, przekazywany z pokolenia na pokolenie, sprzyja identyfikacji z grupą i zapewnia jej spójność.

Poziom indywidualny charakterystyczny jest dla jednostki ludzkiej, obejmuje jej osobowość. Ten sposób zaprogramowania jest unikatowy dla każdego człowieka, jest niepowtarzalny.

Sedno kultury to tradycyjne wyobrażenia i przypisane im wartości. Kultura jest więc "osobowością" społeczeństw i grup pozwalającą w określony sposób reagować w danych sytuacjach.

II SKŁADNIKI KULTURY ORGANIZACYJNEJ

Edgar Schein, jeden z najwybitniejszych badaczy kultury organizacyjnej, wyodrębni! w kulturze kilka charakterystycznych wzorców nazywając je poziomami kultury. Są nimi:

•    poziom pierwszy: artefakty (językowe, behawioralne, fizyczne),

•    poziom drugi: normy i wartości,

•    poziom trzeci: założenia kulturowe.