29039

Porewolucyjny rozdział Kościoła od państwa przetrwał do 1801 roku, kiedy to Napoleon, zmierzając do uspokojenia opozycji katolickiej i unormowania stosunków kościelnych,pod jął rokowania ze Stolicą Apostolską. 15 VH 1801 roku podpisano konkordat, który stał się wzorcem dla tych z XIX i XX wieku. Nie był, jak dotąd, przywilejem wydanym przez papie2a, ale wręcz sankcjonował ograniczenia Kościoła, jakie przyniosła rewolucja. Nie przyznawał religii katolickiej statusu panującej.

• Pius VII zniósł przedrewolucyjny podział administracji kościelną i przeprowadził nowącyrkumskrypcję diecezji; ustanowił 60 diecezji, w tym 10 archidiecezji, których granice pokrywały Sie w ogólnych zarysach z podziałem administracyjnym kraju,

e obsadą biskupstw i arcybiskupstw miały regulować zasady określone w konkordacie francuskim z 1516 roku; prawo nominacji biskupów i arcybiskupów przysługiwało królowi (wówczas konsulowi), a do papieża nale2ało nadanie elektowi instytucji kanonicznej,

e pap»e2 formalnie nie zrzekł się dóbr kościelnych, które uległy sekularyzacji, ale uznał za nienaruszalny stan faktyczny powstały przez ich rozprzedał; w formie rekompensaty rząd zobowiązał się do wypłacania stałych pensji biskupom i proboszczom,

e przywrócono Kościołowi świątynie i inne budynki, które nie zostały dotąd sprzedane przez państwo;

Bez wiedzy i zgody papieża w 1802 roku Napoleon wydał tzw."artykuły organiczne", podporządkowujące Kościół państwu i uznał je za integralną część konkordatu. Konkordat obowiązywał do 1905 roku.

RADA STANU W SYSTEMIE FRANCUSKIM

1.    Niezwykle istotna rolę w ustroju i administracji Francji odgrywała istniejąca do dziś Rada Stanu, powołana jeszcze przez Napoleona w konstytucji konsularnej z 1799 roku. Tworząc tę instytucję, Napoleon nawiązał do silnej w doktrynie francuskiej tradycji działania tzw. “ciał pośredniczących" usytuowanych między narodem (jego organem reprezentacyjnym) a rządem, z reguły o charakterze opiniotwórczym i doradczym

2.    Rada za Napoleona:

•    opiniowała i redagowała projekty ustaw oraz rozporządzeń administracyjnych,

•    pełniła funkcję najwyższego sądu administracyjnego (odwołania od rad prefekturalnych)

3.    W następstwie późniejszej ewolucji:

•    po 1872 zło2ona z osób mianowanych przez prezydenta, faktycznie nieusuwalnych, pod

przewodnictwem ministra sprawiedliwości,

•    wyra2ała opinię o projektach ustaw,

•    obligatoryjnie brała udział w przygotowywaniu projektów rozporządzeń wykonawczych prezydenta lub ministrów (decydujący wpływ na interpretację ustaw przez egzekutywę),

•    była najwyższym trybunałem administracyjnym

Działając w charakterze organu rozstrzygającego w ostatniej instancji o zgodności rozporządzeń wykonawczych z ustawą, Rada Stanu zapewnia kontrolę sądową administracji, stanowi więc jednąz podstawowych gwarancji instytucjonalnych w systemie państwa prawnego.