42190

Intertekstualność jest przejawem tradycji literackiej.

PROBLEMATYKA ANALIZY I INTERPRETACJI UTWORÓW LITERACKICH.

INTERPRETACJA - poszukiwanie sensu, dążenie do odnalezienia sensu, rezultat rozumienia dzieła literackiego.

HERMENEUTYKA = ars interpretandi = eksplikacja tekstu = analiza tekstu = rozbiór tekstu = INTERPRETACJA

„Liryka polska - interpretacje” pod red. Jana Prokopa

Emil Sztajger wydała „Sztukę interpretacji" (celem interpretacji jest uchwycić to, co nas zachwyca, opierając się na rzetelnej analizie). Interpretacja ma charakter immanentny - nakierowuje nas na utwór.

„Analiza, interpretacja i wartościowanie dzieła literackiego” wg Jana Sławińskiego:

Interpretacja składa się z dwóch etapów

I    ANALIZA - utwór jest kombinacją wyborów podjętych przez autora. Przez analizę otrzymujemy zespół składników, z których autor dany utwór zbudował. Analiza jest rozłożeniem niestandardowej całości na standardowe elementy. Analiza jest przezwyciężeniem pierwszej lektury. Przydają się tu narzędzia poetyki (które wpływają na efekt badań).

Analiza rozkłada się na:

1    OPIS - inwentarz elementów (narwanie, skatalogowanie elementów).

2    WŁAŚCIWA ANALIZA - pokazanie zależności relacji elementów w tekście, jak łączą się ze sobą, jaką tworzą hierarchię, również czas, przestrzeń itp. Dostrzega się spójną całość.

II    INTERPRETACJA - mocuje dzieło w porządku historyczno-literackim:

1    ustalenie kontekstu macierzystego,

2    uchwycenie niepowtarzalnego uniwersalnego sensu utworu.

Interpretacja jest tylko domysłem sensu integralnego. Jedynie możemy się do niego przybliżyć. Interpretacja nigdy nie jest procesem skończonym. Nie ma idealnego przepisu na doskonałą interpretację.

Najbardziej podporządkowana metodologii jest analiza. Ważna jest tutaj świadomość metodologiczna. Ważne jest przekonanie, że tekst posiada jakieś znaczenie, nadane świadomie przez autora.

Pojawiają się trzy elementy:

•    autor,

•    dzieło,

•    czytelnik.