42644

1.    Formula nie powinna być traktowana jako bezsprzeczny wyróżnik oralności- teoria formullczna nie bierze pod uwagę wewnętrznej potrzeby tekstu poetyckiego. Należy badać przede wszystkim relacje jakie warunkują specyficzną organizację tekstu oralnego. Chodzi ekspresję, przewagę działania nad opisem, gre ech i powtórzeń, natychmiastowość narracji itp. Badając oralność trzeba wyodrębnić raczej dyskursy niż teksty. Dopiero z owych dyskrusów można stworzyć obraz tekstu- nie ma gramatyki bez retoryki.

2.    Natychmiastowość narracji powoduje, że tekst od razu staje się częścią dyskursu- niezależnie od celu jaki postawi! sobie autor, tekst z chwilą jego wypowiadania trafi do odbiorców. Nie ma takiej swobody jak w przypadku pisma.

3.    Poetyka oralności nie może budować swoich teorii w oparciu o kategorie estetyczne- można ocenić jednorazowe wykonie, jednak jego wartość bierze się z kompilacji głosu, słuchu i gestu.

4.    Sztuka oralna wydaje się być najbardziej pierwotną formą sztuki-wyprzedza grafię. Do tej pory u ludów uważanych dotąd za zacofane badacze odkrywają finezyjne formy sztuki oralnej.1