1588093919

12 Zenon Ślusarczyk, Cezary Tomasz Szyjko

powinna być traktowana jako coś ustalonego raz na zawsze¹⁸. Stąd m.in. zagadnienie struktur administracji publicznej i wzajemnego powiązania ich organów stanowi przedmiot bieżących analiz ustawodawczych i nauki

0    administracji. Przypomnijmy konstatację S. Kowalewskiego, który pisał, że żadne stanowisko pracy nie jest izolowane od szerszego systemu, i że ten szerszy system jest podsystemem każdego następnego (szczegółowego, a więc administracji), jeszcze szerszego¹⁹. Stąd i wiele zasad i metod pracy zależy od przynależności i powiązań strukturalnych jednostek szczeblowych administracji publicznej.

Żadne stanowisko pracy w administracji publicznej nie jest izolowane od szerszego systemu tej administracji, w którym odgrywa ono rolę podsystemu²⁰.Dlatego też wiele warunków należytej organizacji stanowisk pracy, wiele zasad organizacyjnych wywodzi się właśnie z tej przynależności do wyższych hierarchicznie jednostek administracyjnych (podporządkować prawno-organizacyjnych)²¹. Warto również przypomnieć uwagę S. Kowalewskiego, iż zasada specjalizacji w administracji publicznej musi być rozumiana w sposób elastyczny, a jej treść w decydującej mierze zależy od szczebla

1    stopnia, na jakim to stanowisku jest usytuowane oraz od liczebności komórki organizacyjnej, w której skład wchodzi.

Specjalizację w administracji państwowej można wyjaśnić następująco: im dana problematyka (zadania) ma być rozdzielona między większą liczbę stanowisk, tym specjalizację należy rozumieć węziej, i odwrotnie - im dana problematyka ma być rozdzielona między mniejszą liczbę etatów, tym specjalizacja powinna być rozumiana szerzej²². Przy czym należy zaznaczyć, że w tak ujętej specjalizacji urzędników chodzi głównie o kontrolę zadań powierzonych na danych stanowiskach nie w jakimś sensie absolutnym, ale zależnie od szczebla administracji i warunków pracy²³.

5. Aktualne rozwiązania modelowe w UE

O powołaniu i odwołaniu danego rządu, jego strukturze ministerialnej, kompetencjach i zadaniach rozstrzygają zapisy konstytucyjne poszczególnych państw UE, ich ustroje polityczne. Wyznaczają one model wzajemnych stosunków między władzą ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, budowę i sposób ustanawiania organów władzy wykonawczej oraz wzajemne stosunki między organami władzy państwowej. Dotyczy to także wyznaczania roli i zadań samorządu terytorialnego, jego administracji oraz podziału terytorialnego kraju. Decydują one o tym, czy dane państwo jest unitarne, federacyjne czy też konfederacyjne. Czy jest scentralizowane, czy zdecentralizowane²⁴.

¹⁸    Por. S. Kowalewski, 1973: Teoria struktury administracji państwowej, Warszawa, s. 66 i n.

¹⁹    Za: S. Kowalewski, 1982: op. cit.., s. 31.

²⁰    Tamże, s. 32.

²¹    Tamże, s. 33 i n.

²²    Por. S. Kowalewski, 1973: op. cit., s. 81-82.

²³    Tamże, s. 87.

²⁴    Patrz: B. Banaszak, 2004: Porównawcze prawo konstytucyjne współczesnych państw demokratycznych, Kraków; G Rydlewski, 2006: Polityka i administracja w rządach państw członkowskich Unii Europejskiej, Warszawa, s. 45-47.