6747

Znany pod pseudonimem literackim Janusz Korczak, który przyjął w 1898. Pedagog pisarz, działacz społeczny, lekarz, współtwórca i kierownik "Domu Sierot" w Warszawie oraz sierocińca "Nasz Dom". Tu wcielał w życie swój własny system pedagogiczny, którego fundamentem było traktowanie dziecka jako pełnoprawnego partnera, z niezbywalnym prawem do serdecznej miłości. Stosował własny oryginalny system wychowania dzieci, prowadził rozległą działalność społeczno-dydaktyczną jako wykładowca w Wolnej Wszechnicy Polskiej i Pedagogiki Specjalnej, kurator sądu dla nieletnich, autor pogadanek radiowych. Współpracował z wieloma pismami, prowadził eksperymentalne pismo redagowane przez dzieci "Mały Przegląd". Szerzył wśród ludzi zainteresowania problemami wychowania i zrozumienia różnych potrzeb dzieci. W pisarskim dorobku Korczaka mieszczą się prace pedagogiczne, szkice psychologiczne, felietony oraz utwory beletrystyczne dla dzieci. Pozostawił po sobie interesujący pamiętnik prowadzony w gettcie w 1942r.. Jednak ani medycyna, ani literatura nie stała się główną pasją jego życia, wszystko całą swą wiedzę, talent i życie oddał dzieciom. Prowadzone przez niego sierocińce stały się jego ogniskiem domowym, a ich wychowankowie jego ukochanymi dziećmi. Zginął w sierpniu 1942 w hitlerowskim obozie zagłady w Treblince, zamordowany wraz z dziećmi z Domu Sierot, które wychował, których był ojcem i których nie opuścił gdy szły na śmierć. Na proponowaną mu wcześniejszą ucieczkę z getta warszawskiego, propozycje skwitował słowami: „Niestety, trzeba dać pokrycie na to, co w ciągu mojego życia wyznawałem i głosiłem, to jest wierność dziecku - człowiekowi”.

Nazwisko Janusz Korczak nie kojarzy się tylko z jego bohaterską i tragiczną śmiercią; to przede wszystkim dorobek pisarski i pedagogiczny ponad czterdziestoletniej twórczej i ofiarnej działalności, działalności Korczaka

2