Według typologii Jarosława Gowina zaprezentowanej w książce „Kościół w czasach wolności" Tygodnik jest jednym z głównych reprezentantów nurtu katolicyzmu otwartego, inspirowanego katolickim personalizmem. Jak pisze Sergiusz Kowalski, analizując dyskurs publicystyki pisma w latach 1993-1995, „Publicyści Tygodnika cenią umiarkowanie, otwartość, gotowość do dialogu i kompromisu", poszukując „modus wVenc//między liberalną demokracją i Kościołem, nowoczesnością i tradycją" (Kowalski 1997:148).
Krytyka
Tygodnik Powszechny w czasach PRLu był uważany za pismo, w którym w pewnym stopniu (wyznaczonym przez cenzurę) można było głosić poglądy nieprzychylne władzom komunistycznym. Po 1989 pismo stało się przedstawicielem jednej opcji w dialogu wewnątrzkościelnym - określanej jako katolicyzm otwarty - co spowodowało falę krytyki ze strony innych środowisk. Tygodnikowi przypisywano również reprezentowanie po 1989 r. tylko jednego środowiska politycznego (Unii Demokratycznej, potem Unii Wolności) - ze względu na fakt, że wielu ludzi związanych z pismem było uczestnikami przemian politycznych (Józefa Hennelowa, Tadeusz Mazowiecki, Krzysztof Kozłowski). Krytycy krakowskiego tygodnika często powołują się na fragment listu, jaki 15 maja 1995 z okazji jubileuszu 50-lecia przesłał „Tygodnikowi" Jan Paweł II. Przeciwnicy zarzucają Tygodnikowi Powszechnemu obranie kierunku liberalnego, a nawet w niektórych sprawach lewicowego katolicyzmu. Powiązany z Radiem Maryja publicysta Jerzy Robert Nowak opisał domniemaną "zdradę ideałów" Jana Pawła II i Kościoła przez Tygodnik w książce Obłudnik Powszechny (2002).
Dodatki tematyczne
• Książki w Tygodniku
• Ucho Igielne
• Rzecz Obywatelska
• Historia w Tygodniku
• Dodatki specjalne
■ Nowa Europa Wschodnia
• Europa Środka
• Cybertygodnik
• Unia dla Ciebie
• Apokryf
• Kontrapunkt
• Parafia
Zespół
• Władysław Bartoszewski (do grudnia 2007 r.)
■ ks. Adam Boniecki
• Halina Bortnowska
• Józefa Hennelowa
• Krzysztof Kozłowski
• ks. Jan Kracik
• Marcin Król
• ks. Grzegorz Ryś
■ Marian Stała